منظور این است که سالکین باید به اندازهای که بدن نیاز دارد، از نعمتهای الهی بهرهمند شود که در این صورت خداوندمتعال نیز راضی میشود و قطعا هر کسی به بدن خود، مقدار غذا و خوراکی که نیاز او را برطرف کند آشنایی دارد.
درنتیجه منظور پرخوری و شکم پرستی و امثال آن نمیباشد زیرا این موارد با روح عبودیت و خودسازی سازگاری ندارد.