هیچ جایِ دنیا ، خانه ی پدریِ آدم نمی شود ! خانه ای که در نهایتِ سادگی و سنتی بودنش ، شادترین نقطه ی جهان است ... با پنجره هایِ قدیمی و فرسوده ای که هنوز هم به سویِ بی خیالیِ محض ، گشوده می شوند ، دیوارهایِ آجریِ کهنه ای که هر آجرش ، صفحه ایست از خاطراتِ سالهایِ دور ، و حیاطی که هر گوشه اش ، سکانسی از کودکی ات را تداعی می کند ... جایی که حتی آسمانش هم با آسمان هایِ دیگر ، فرق دارد ،،، و زمینش ، همیشه سبز و شاعرانه است ... آدم ها نیاز دارند ، وقتی دلشان گرفت ، سری به خاطراتِ کودکیشان بزنند و با سادگی و اصالتِ دیرینه شان آشتی کنند ، آدم ها نیاز دارند در هر سنی که باشند ، و تعطیلات را ، به خانه ی پدری شان بروند و میانِ آغوشِ پر مهرِ مادر ، از تمامِ غم ها فارغ شوند و با خیالِ راحت ، کودکی کنند ... کاش پدرها و مادرها همیشه باشند ، و کاش خانه های پدری ، در این هیاهوی زمانه ، به دستانِ بی رحمِ فراموشی سپرده نشوند ... ! 🌸🍃🌷🍃🌸 @akse_nab