( قسمت پانزدهم) 👇🏻 ادب حرف زدن و خوش‌گویی را یاد بگیریم خوش‌گویی مثل خوش‌نویسی است. وقتی خط‌مان بد است، چه کار می‌کنیم؟ می‌رویم کلاس و سرمشق می‌گیریم تا خوش‌نویس شویم. در مورد خوش‌گویی هم همین‌طور است؛ باید کتاب‌های ادبی و رمان بخوانیم و سعی کنیم از کلمات زیبای آن‌ها استفاده کنیم. بعضی کلمات را انتخاب کرده و جمله‌سازی کنیم تا در زندگی روزمره به کار ببریم. بررسی کنیم ببینیم با چه کلمات زیبا و جدیدی می‌توانیم برای دیگران ابراز محبت کنیم یا با همسر خود چگونه می‌توانیم به‌گونه‌ای جدید صحبت کنیم. در ادبیات سنتی کلمات نفیس بسیاری داریم که باید از این گنجینه‌ها بهره ببریم. قرار نیست که عصبانی نشویم یا اعتراض نکنیم، بلکه هدف این است که در اوج ناراحتی و عصبانیت هم بدانیم از چه کلماتی استفاده کنیم و چقدر ادب حرف زدن را یاد گرفته‌ایم. مَثَل معروفی هست که می‌گوید: "بفرما"، "بشین" و "بتمرگ" هر سه معنی مشابهی دارند، ولی ما از کدام یک برای برقراری ارتباط استفاده می‌کنیم؟ منظور ما صحبت کردن تَصَنُّعی نیست، بلکه هدف، زیبا کردن زبان محاوره‌ای‌مان است. من همیشه به مادرها توصیه می‌کنم که وقتی تلویزیون می‌بینند یا رادیو گوش می‌دهند، فن بیان را یاد بگیرند و دائم با یک لحن و صدا صحبت نکنند. در برخی مواقع، لازم است که لحن‌مان لطیف یا درشت باشد و در جاهایی دیگر باید محکم صحبت کنیم. اوایل این کار سخت خواهد بود زیرا به محاوره‌های امروزی عادت کرده‌ایم. ما می‌گوییم "سلام" و در جواب "چاکرم" می‌شنویم. بنابراین باید ادبیات را مطالعه کرده و تمرین کنیم تا بچه‌ها هم یاد بگیرند. ادامه دارد ... 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/2702376999C863e8a3b7b