نتیجه چنین بینش و نگرشی آن است که از افراط و تفریط و کژی به دور می باشد. (بقره آیه ۱۳۵ و آل عمران آیه ۶۷ و ۹۵ و نساء آیه ۱۲۵ و نحل آیات ۱۲۰ و ۱۲۳) وی در رفتارها و گفتارها و مناسبات اجتماعی خویش نیز میانه روی و تعادل را مراعات می کند (لقمان آیه ۱۹) و در انفاق و دیگر امور اجتماعی نیز میانه روی را از خود دور نمی کند (فرقان آیات ۶۳ و ۶۷) زیرا می داند که حتی در کارهای عبادی نیز می بایست رعایت تناسب را بنماید و سازگاری و تناسب را در کم و کیف، ملحوظ دارد. علت گرایش به اعتدال و میانه روی از آن روست که چنین رفتاری موجب می شود تا انسان در مسیر خردمندی و کمال گرایی قرار گیرد و گرفتار شرک درعقیده و عمل نشود و راه نقصان و باطل را نپیماید. دست یابی به استقامت و قوام یابی در شخصیت و عمل اجتماعی از دیگر آثار و پیامدهای اعتدال گرایی بشر در زندگی است که در آیات ۶۳ و ۶۷ سوره فرقان به آن توجه داده شده است. از نظر خداوند، انسان متعدل و میانه رو با رعایت تناسب و عدالت است که می تواند زندگی خویش را قوام بخشد و به استقامت دست یابد 20)