حکمت ۹ چون دنيا به كسى روى آورد، نيكى هاى ديگران را به او نسبت دهند، و چون از او روى برگرداند خوبى هاى او را نيز بربايد. پ.ن: البته این ویژگی انسان ها یک عیب است و (ع) در این حکمت هشدار میده نسبت به این باور های غلط هرشب یک حکمت از سنت‌های غلط در جامعه فراوان هستند و امام علی (ع)در این حکمت در مقام بیان سنت و روشی غلط در جامعه است که به‌محض این‌که فردی به جایگاهی از ثروت، موقعیت سیاسی و اجتماعی رسید؛ عده‌ای از مردم دنیاپرست گرد او جمع شده و در نخستین کار، زبان به مدح او می‌گشایند و نسبت‌هایی به او می‌دهند که وی شایسته آن مدایح نیست؛ یعنی رفتار نادرست برخی افراد در جوامع این‌گونه است که انتخابِ موضع و نشان‌دادن گرایش خود را موقعیت سنجی همراه با منفعت سنجی نشان می‌دهند. این انسان، یک فرد عادی در دنیاست و تاکنون در زندگی دنیا خودش چنین ادعایی نداشته است؛ اما دنیاپرستان به‌دنبال او راه می‌افتند و از وی تعریف می‌کنند و تا او در آن جایگاه هست خصلت و ویژگی‌های اولیاء الهی را به او نسبت می‌دهند. هنگامی‌که انسان از آن جایگاه رفت؛ همین دنیاپرستان دوباره زبان به ذم او گشوده و افزون بر انکار نسبت‌های چاپلوسانه‌ای که به او داده بودند؛ حتی خوبی‌های ذاتی او را نیز انکار می‌کنند و هیچ ارزشی برای او قائل نیستند. متأسفانه این کار نادرستی است که در جامعه به یک عادت تبدیل‌شده است، به‌گونه‌ای که برخی از مردم عادت به این کرده‌اند که تا یک نفر از جایگاهی برخوردار شد، دورش را بگیرند و تعریف و تمجیدهای چاپلوسانه از او انجام دهند.