نه تنها از دوستان حاضر و زنده اش یاد میکرد؛ دوستان از دست رفته‌ و خود را می‌ستود و برای آنها اشک میریخت... _امیرمومنان‌علی‌علیه‌السلام @alaviaat | امیر‌گلها،ص۲۵۴