💢عبد مطلق
⬅️ قرآن کریم وقتی مـی‌خواهد تـعبیر « عبد» را نـسبت بـه انبیای الهی بـه غـیر از پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به کار برد، آن را همراه نام آنان استعمال می‌کند؛
⬅️ مثلا در مورد حضرت داوود می‌فرماید:
🕋«اصبر علی ما یقولون و اذکر عبدنا داوود ذا الا ید انّه اوّاب»
⬅️ یا در آیه دیگری همین تعبیر در مورد حضرت ایوب آمده است:
🕋 «و اذکر عبدنا ایوب اذنادی ربّه...»
⬅️و در آیه دیگری در مورد حضرت ابراهیم و اسـحاق و یـعقوب (علیه‌السّلام) نیز تعبیر عبد با اسامی آنها ذکر شده است
🕋«و اذکر عبادنا ابراهیم و اسحاق یعقوب اولی الایدی و الابصار»
✅✅ اما قرآن، پیامبر خاتم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) را بدون نام یاد می‌کند و تعبیر «عبد» را به صورت مطلق بکار می‌برد:
🕋 «تبارک الذی نزل الفرقان علی عـبده لیـکون للعالمین نذیرا»،
🕋 «سبحان الذی اسری بعبده لیلا»
🕋«الحمد اللّه الذی انزل علی عبده الکتاب»
🕋 وَإِن كُنتُمْ فِي رَيْبٍ مِّمَّا نَزَّلْنَا عَلَىٰ عَبْدِنَا فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِّن مِّثْلِهِ
✅چنانکه ملاحظه می‌شود در این آیات منظور از «عبد» پیغمبر اسلام است. عبد، ناظر به مقام وحدت اسـت، این کـلمه از عبد‌اللّه نیز بالاتر است. زیرا عبودیت حاکی از هویت مطلقه است که بالاتر از مقام الوهیت است.» [تفسیر موضوعی قرآن، ج۸، ص۲۷.آیت الله،جوادی]
در آیات فوق و نظیر آنها، نه پیش از کلمه «عبد» نام مبارک پیامـبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) برده شده و نه بعد از آن؛ بلکه خداوند آن را به صورت مطلق مطرح فرموده است! و این، گویای انصراف این واژه به کامل‌ترین فرد آن است که رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) باشد. این، خود فضیلت غیر قابل انکار و بـسیار والایی بـرای آن حضرت نسبت به دیگر پیامبران الهی است. خدای سبحان، بنده مطلق در همه عصرها را رسول اکرم(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) می‌داند.
#پیامبراعظم
🔰 الْعِلْمُ الْمَصْبُوبُ (عج)
@alelm_almasboob