🔗مواسات با شیعیان 💢 عَنْ مُعَلَّى بْنِ خُنَيْسٍ قَالَ: خَرَجَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فِي لَيْلَةٍ قَدْ رَشَّتِ اَلسَّمَاءُ وَ هُوَ يُرِيدُ ظُلَّةَ بَنِي سَاعِدَةَ فَاتَّبَعْتُهُ فَإِذَا هُوَ قَدْ سَقَطَ مِنْهُ شَيْءٌ فَقَالَ بِسْمِ اَللَّهِ اَللَّهُمَّ رُدَّ عَلَيْنَا قَالَ فَأَتَيْتُهُ فَسَلَّمْتُ عَلَيْهِ فَقَالَ أَنْتَ مُعَلًّى قُلْتُ نَعَمْ جُعِلْتُ فِدَاكَ فَقَالَ لِي اِلْتَمِسْ بِيَدِكَ فَمَا وَجَدْتَ مِنْ شَيْءٍ فَادْفَعْهُ إِلَيَّ قَالَ فَإِذَا بِخُبْزٍ مُنْتَشِرٍ فَجَعَلْتُ أَدْفَعُ إِلَيْهِ مَا وَجَدْتُ فَإِذَا أَنَا بِجِرَابٍ مِنْ خُبْزٍ فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ أَحْمِلُهُ عَنْكَ فَقَالَ لاَ أَنَا أَوْلَى بِهِ مِنْكَ وَ لَكِنِ اِمْضِ مَعِي قَالَ فَأَتَيْنَا ظُلَّةَ بَنِي سَاعِدَةَ فَإِذَا نَحْنُ بِقَوْمٍ نِيَامٍ فَجَعَلَ يَدُسُّ اَلرَّغِيفَ وَ اَلرَّغِيفَيْنِ تَحْتَ ثَوْبِ كُلِّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ حَتَّى أَتَى عَلَى آخِرِهِ ثُمَّ اِنْصَرَفْنَا فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ يَعْرِفُ هَؤُلاَءِ اَلْحَقَّ فَقَالَ لَوْ عَرَفُوا لَوَاسَيْنَاهُمْ بِالدُّقَّةِ وَ اَلدُّقَّةُ هِيَ اَلْمِلْحُ . 💢معلّى بن خنيس گفت:شبى بارانى بود امام صادق عليه السّلام از خانه بسوى ظلّۀ بنى ساعده(طاقى كه فقرا بيشتر در آنجا منزل ميكردند)بيرون آمد و من او را دنبال كردم ناگاه متوجّه شدم كه چيزى از آن حضرت بزمين ريخت و امام ميگفت «بسم اللّٰه اللّهم ردّ علينا». يعنى بنام خدا استعانت ميجويم خداوندا آنچه بزمين ريخته بمن باز گردان،من پيش رفتم و سلام كردم،فرمود: معلّى هستى‌؟ عرض كردم آرى، فرمود: ببين هر چه بيابى بمن ده، من جستجو كردم گرده نانى چند در انبانى بود بدست آن حضرت دادم و عرض كردم: قربانت گردم اجازه دهيد من آن را بياورم، فرمود نه،من سزاوارترم بحمل آن از تو، و ليكن همراه من بيا، گويد:آمديم تا بظلّۀ بنى ساعده، من ديدم جماعتى در آنجا خوابيده‌اند و امام عليه السّلام در زير سر هر يك يا زير رو انداز هر كدام يك گرده يا دو گرده نان ميگذاشت تا آخرين فرد ايشان تمام شد و ما برگشتيم، در راه عرض كردم:فدايت شوم آيا اينها بحق عارفند(يعنى از شيعيان هستند)؟ فرمود: اگر از شيعيان بودند كه ما ناچار تعهّد نمك (يعنى خورش) ايشان را نيز ميكرديم، علیه السلام 🔰 العِلْمُ الْمَصْبُوبُ (عج) 🆔 @alelm_almasboob