📌علامه طباطبایی در ذیل آیه (إِیَّاکَ نَعْبُدُ وَ إِیَّاکَ نَسْتَعِینُ) () توضیحی دارند راجع به کلمه عبد: ⬅️میفرمایند : (کلمه عبد بمعنای انسان و یا هر دارای شعور دیگریست که ملک غیر باشد،) ✅و کلمه عبادت از کلمه (عبد) گرفته شده و علی القاعده باید همان معنا را افاده کند، و کوتاه سخن، اینکه: عبادت و پرستش عبارت است از نشان دادن مملوکیت خویش برای پروردگار متعال. ❌لذا با استکبار نمی سازد، ولی با شرک می‌سازد، (چون ممکن است دو نفر در مالکیت من و یا اطاعت من شریک باشند) 💠 لذا خدای تعالی از استکبار از عبادت نهی نکرده، ولی از شرک ورزیدن باو نهی کرده، چون اولی ممکن نبوده، ولی دومی ممکن بوده است، ✅لذا در باره استکبار باین عبارت فرموده: (إِنَّ الَّذِینَ یَسْتَکْبِرُونَ عَنْ عِبادَتِی سَیَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ داخِرِینَ، آنهایی که از عبادت من سر می‌پیچند، و تکبر می‌کنند، بزودی با خواری و ذلت داخل جهنم خواهند شد() ✅ و در باره شرک فرموده: (وَ لا یُشْرِکْ بِعِبادَةِ رَبِّهِ أَحَداً، واحدی را شریک در عبادت پروردگارش نگیرد)) () ⬅️ پس معلوم می‌شود شرک را امری ممکن دانسته، از آن نهی فرموده، چون اگر چیزی ممکن و مقدور نباشد، نهی از آن هم لغو و بیهوده است، بخلاف استکبار از عبودیت که با عبودیت جمع نمیشود.