انگاری اون شعرا مکالمه بین زائر و امام رضاست که، تا زائر میرسه حرم؛ میخواد سفره دلشُ وا کنه. با دلِ پُر غصّه‌ش میگه هعی امام رضا.. : «مَرا باریست از غم ها که سنگین است بر دوشَم.»