آهای یزید! تو گمان می‌ڪنی حالا که زمین ‌‌‌‌و ‌آسمان بر ما تنگ شده، مانند اسیران بدین ‌‌سو و بدان سو برده می شویم، ما نزد خدا ‌‌خوار گشته‌ایم و تو عزیز ؟ ! کنایه به یزید . .