📌 . 🔰همیشه جزو سوالات ذهنی ام بود که وقتی می بینیم شخصی بیمار است یا به بلایی دچار شده، چه باید بشویم؟ بشویم یا باشیم؟ سوالم مدت‌ها بی جواب بود. ✅از طرفی حس فطری «علاقه به » باعث می شود که انسان باشد که چنین مشکلی ندارد و از طرف دیگر بابت این خوشحالی ممکن است احساس بینی و برای فرد ایجاد شود. از طرف دیگر نوع نگاه من، می تواند شخص مقابل را آزار بدهد. 🔶امروز (14/02/1396؛ 06:57 ب.ظ) توفیق شد، این سه شریف را در کتاب دیدم. فوق العاده به آمدم. خصوصا روایت سوم که تعبیر «لا اسخر و لا افخر» دقیقا پاسخ این سوال ذهنی ام بود. خلاصه: 🔸1.خوشحال شدن و شکرگزاری نه تنها بد نیست، است. 🔸2.این خوشحالی را باید منتسب به خدا کرد و نعمت را از خدا دانست و کرد. (با خواندن دعاهایی که خود حضرات فرمودند.) 🔸3.نباید جوری رفتار کرد که مخاطب بفهمد و شود. . ✅2136. خدا صلى الله عليه و آله: إذا رأيتُمْ أهلَ البلاءِ فاحمَدوا اللَّهَ ولا تُسْمِعوهُم، فإنَّ ذلكَ يَحْزُنُهُم ؛ هرگاه بلازدگانى را ديديد خدا را شكر كنيد، اما نه چنان كه آنها بشنوند؛ زيرا ناراحت مىشوند. ✅2137. امام عليه السلام: تقولُ ثلاثَ مرّاتٍ، إذا نَظَرتَ إلى المُبتلى مِن غيرِ أنْ تُسمِعَهُ:الحمدُ للَّهِ الّذي عافاني مِمّا ابتلاكَ بهِ ولو شاءَ فعلَ. مَن قالَ ذلكَ لَم يُصِبْهُ ذلكَ البلاءُ أبداً؛ هرگاه بلازدهاى را ديدى به گونهاى كه او نشنود سه بار بگو: سپاس و ستايش خدايى را كه به بلاى تو گرفتارم نكرد كه اگر مىخواست مىتوانست چنين كند. هر كس اين جمله را بگويد هرگز به آن بلا دچار نمىگردد. ✅2138. امام عليه السلام: إذا رأيتَ الرَّجُلَ قدِ ابْتُلِي وأنْعَمَ اللَّهُ علَيكَ فقُلْ: اللّهُمَّ إنّي لا أسْخَرُ ولا أفْخَرُ، ولكنْ أحمَدُكَ على عَظيمِ نَعْمائكَ علَيَّ ؛ هرگاه ديدى مردى به بلايى دچار است و خداوند به تو نعمت ارزانى داشته، بگو: خدايا! مسخره نمىكنم و به خود نمىبالم امّا تو را به سبب نعمتهاى بزرگى كه به من دادهاى سپاس مىگويم. . 🔹پ.ن: منبع روایت ميزان الحكمة، ج2، ص68-69 است.😃 🔹پ.ن2: اگر برایتان مفید بود، منتشر کنید... 😊☺️ . [ ] 🌐 @aliebrahimpour_ir