↩️ ادامـــهٔ «پست قبلی» ⬇️
... و لذا در عبارت «مصباح» دارد كه: فتوى بايد معاينةً باشد؛ يعنى ببيند كه خدا دارد اينطور مىگويد. و روى همين زمينه أئمّه عليهمالسّلام فتوى میدادهاند؛ آنان اينطور بودند؛ پيغمبر اينطور بود؛ و آن فقهاى أصيل مثل سيّد ابن طاووس اينطور بودند. يعنى بالمعاينه مطلب را إدراک مىكردند و فتوى میدادند؛ و إلّا فتوى نمیدادند.
و علّت اينكه سيّد ابن طاووس و بعضى از بزرگان فتوى نمىدادند، همين جهت بود. البتّه جهات كثيرهاى دارد كه يكى از آن جهات اين بود. آنها در بسيارى از مسائل كه يقين داشتند عمل مىكردند، و در بسيارى از مسائل كه براى خودشان يقينى نبود از فتوى دادن در آنها اجتناب مىنمودند.
📚 ولایتفقیهدرحکومتاسلام، ج۱، ص۶۴تا۶۷
🆔
@allame_tehrani