↩️ ادامـــهٔ «پست قبلی» ⬇️
علمى که در مسیر تحصیل آن، انسان مبتلا به معصیت و غفلت گردد، آن علم ارزشى ندارد؛ سالک إلى اللـه طالب علمى است که نور باشد و مورث تقوى و عشق خدا و اولیاء خدا باشد و لذا به هیچ قیمتى حاضر نمى‌شود که از راهى علم را تحصیل کند که در آن موجبات غفلت و معصیت نهفته است. حقیقت علم نور است و در قلبى داخل مى‌شود که طهارت و نور داشته باشد و علمى که با معصیت همراه می‌شود علم حقیقى نیست و فقط صورت علم را داراست.
روى همین جهت باید سالکین إلى اللـه در غیرضرورت، از این ادوات و وسائل احتراز کنند و آخرت خود را به ثمن بخس معامله ننمایند، مگر اینکه طورى استفاده کند که اصلاً زمینۀ معصیت و غفلت در آن نباشد، یا کسى باشد که از نفس گذشته و نسبت به خود در وثوق و اطمینان بوده و بداند که از این طریق آلوده نمى‌شود.
البته در این معنى نیز تردیدى نیست که در شرائط فعلى این وسائل مى‌تواند از بهترین ابزارها براى تبلیغ دین باشد و دشمنان اسلام نیز براى تبلیغ و ترویج باطل از آن فراوان استفاده مى‌کنند و فضاهاى مجازى مملوّ است از شبهات و سخنان باطل و تبلیغات غیراسلامى و بلکه ضدّ اسلامى، و لذا یکى از موارد ضرورت استفاده از این امکانات، استفاده در راستاى تبیین و ترویج دین و دفاع از آن است که بر عهدۀ طلّاب ذوى العزّة و الاحترام مى‌باشد.
از این رو سزاوارست که جمعى از طلّاب فاضل و محقّق که از تحصیل فارغ شده و خودشان توفیق فهم صحیح و جامع دین را یافته‌اند و در تقوى و ورع نیز حائز مرتبه‌اى عالى و درجه‌اى راقى مى‌باشند و مى‌توانند خود را از خطرات و آفات حفظ نمایند، با توکّل بر خداوند متعال و توسّل به رسول خدا و ائمّۀ هدى صلوات اللـه و سلامه علیهم أجمعین در این عرصه‌ها وارد شده و به تبلیغ معارف الهیه پرداخته و با هجمه‌ها و حملات دشمنان و مکاتب انحرافى مقابله نمایند. البته کسانى که در این عرصه قدم مى‌نهند براى در امان ماندن از خطرات قلبیه و نفسیه، باید بیش از پیش ربط خود را با خداوند متعال محکم نموده و ساعات بیشترى را به خلوت نیمه شب و صبحگاهى با حضرت حق و اشک و آه و تضرّع در درگاه خداوند اختصاص دهند و از ساعات خلوت خود مدد بگیرند، تا در حین اشتغال به این امور مراقبه‌شان تام بوده و بتوانند با هواهاى نفسانى و هواجس شیطانى مقابله نموده و از لغزش در این مسیر حفظ گردند.
تحصیل این مقدّمات عبادى براى کسانى که قدرت بر آن دارند مقدّمۀ واجب است نه مقدّمۀ وجوب، و بدون آن، تکلیف شرعى و واجب الهى که تبلیغ دین و معرّفى معارف به شکل صحیح است حاصل نمى‌شود. و اگر کسى بدون تقوى و طهارت در وادى تبلیغ قدم بگذارد نه فقط کلامش اثرى نخواهد داشت بلکه عملاً توفیق فهم صحیح معارف و شرع را نیز نخواهد یافت، و چه بسیار افرادى که به نیّات حسنه و براى دفاع از دین وارد این عرصه‌ها شدند و به جهت مراعات نکردن شرائط لازم آن، پس از مدّتى به جاى هدایت و دستگیرى از دیگران، خودشان به وادى ضلالت و گمراهى افتاده و از مسیر خارج شدند. عصمنا اللـه عن هذه المزلّات بجاه محمّد و آله الطاهرین.
📚 نورمجرد، ج۳، ص۱۳۱
🆔 @allame_tehrani