💎 ادب ولایت و انتظار فرج در باب أدب ولایت، نسبت به توجّه به ساحت و وجود مقدّس حضرت بقیّة الله الأعظم عجّل الله تعالى فرجه الشّریف اهتمام و تأکید بسیار داشته و همیشه ترغیب به انتظار فرج آن حضرت کرده، مى‌فرمودند: انتظار انسان، باید آنقدر شدید باشد که صبح هنگام، انتظار ظهور حضرت را در شب داشته باشد، و شب که مى‌خوابد انتظار ظهور و طلوع آفتاب ولایت را در صبح داشته باشد. و البتّه انتظارى را مفید و مُنتج مى‌دانستند که سازنده باشد، یعنى انتظار توأم با عمل و تهذیب و تطهیر باطن که موجب تقرّب به حقیقت ولایت آن حضرت و انکشاف آن مى‌شود. مى‌فرمودند: عمده در انتظار، انتظار با عمل است؛ یعنى منتظر حقیقى کسى است که أعمال و رفتارش به نحوى باشد که خود را براى ظهور آن حضرت مصفّا و مهیّا نموده و تهذیب نفس کند؛ وگرنه انتظار بى عمل، انتظار واقعى نیست بلکه صورت و توهّمى از انتظار است. ایشان خود نیز عاشق و شیفتهٔ آن حضرت بودند، و بى شکّ از ره یافتگان به محضر أنور حضرت ولىّ عصر عجّل الله تعالى فرجه الشّریف بوده و تشرّف خارجى حقیقى داشتند، و عطر و گرمى کوى مِهر ولایت را با عمق جان لمس نموده بودند؛ ولى مى‌فرمودند: تشرّف به محضر حضرت گرچه ذى قیمت و بسیار باارزش است ولى این تشرّف خارجى هدف نیست، مهمّ رضایت آن حضرت از انسان است؛ و این معنى حاصل نمى‌گردد مگر به اطاعت و تسلیم و عبودیّت محضه نسبت به ساحت قدس ربوبى. 📚 نور مجرد، ج۱، ص۵۰۳ 🆔 @allame_tehrani