🔘 برشی از کتاب «درآمدی به مطالعات قرآن و نظریه پردازی در علوم انسانی (در جستجوی تفسیر موضوعی)» (محمدی فرد و موسوی؛ در آستانه نشر): 🔹 ... محقق قرآنی نباید تصور کند که ميتواند صرفاً با تکيه بر روشهاي تحقيق متني اجتهادي، نظريه علوم انساني قرآني را به چنگ آورد، همچنانکه او نمی‌تواند بدون ملاک از روش‌هاي تحلیل متن علوم انساني بهره برد و برداشتش دستخوش تحميل بر قرآن نگردد؛ زیرا روش با مسئله همراستا و هم‌سنخ است. بنابراين، روشي که از ابتدا براي فروگشايي متن حاصل آمده، تنها منتهي به کشف معناي الفاظ ميشود، و روشي که از ابتدا براي کشف قوانين اجتماعي و شناسايي واقعيات انساني ابداع شده، منتهي به استخراج نظريه هاي علوم انساني خواهد شد. از اينرو، صرف به‌کارگيري روش‌هاي متني که بخشی از روش اجتهادي هستند، و بدون داشتن يک روش شناسي اجتهادي از سنخ علوم انساني، محقق را به نظريه قرآني نخواهد رساند. 🔸 شهيد صدر به خوبي به اين مطلب اشاره دارد و تفسير کاملا متني قرآن را، منتهي به نظريههاي اساسی قرآن نميداند؛ بلکه دستيابي به نظريات قرآن را، نیازمند بهره گیری از يک سير فرايندي از واقع زندگي به‌سوي قرآن می داند، که روش خاص خود را نيز ميطلبد (السنن التأریخیة فی القرآن:‌ 24-25). #شهید_صدر #علم_دینی https://eitaa.com/allamehsadr