🌈🌱 عید سال ۹۷ بود؛ بعنوان کادوی تولد از یکی از دوستانم گلدانی هدیه گرفتم.گیاه قشنگی بود و خیلی خوشحالم کرد. میدانستم که آهنگ شاد یا حرفهای مثبت در روند گلدهی گیاه موثر است و من با حال خوبم حالِ گلم را هم خوب میکردم ؛ آهنگ های مثبت،حرف هایی که بوی عشق و محبت میداد... بعد از مدت کوتاهی گیاهم گل داد،یادم هست صبحی که گلش را دیدم از ذوق روی پا بند نبودم ! حس مادری را داشتم که بعد از ۹ ماه سختی وضع حمل کرده و زحمتش به ثمر نشسته... از آن روز چند روز گذشت که حال روحی ام خراب شد و اهنگ و رنگ صدا و...همه و همه رنگ و بوی غصه گرفت . درگیر حال خودم بودم که از گلم غافل شدم تا اینکه بعد چند روز پژمرده شد و ... خدا میداند که چقدر رفتن گلم حال بدم را تشدید کرد. شکوفا شدنش مثل  حس کردنِ بوی باران قبل از بارش بود و خشک شدنش مثل خوردن یک بادام تلخ از پیاله ی آجیل. یاد آن قسمت معروف کتاب شازده کوچولو افتادم که تاکید میکرد تو در هر شرایطی مسئول گلت هستی و من ... پ ن:این کار من با گلم چقدر شبیه به رفتار  این روزهای آدم ها با هم شده ؛ گل دلت را آسه آسه شکوفا میکنند و بعد با یک حرف،با یک حرکت و حتی با یک نگاه و گاهی بدتر از آن با بی محلی شروع به خشک کردن گلِ دلت میکنند بیاید حواسمان به گل دل هم باشد. خدا میداند که کی و چند سال باید بگذرد تا همان دل دوباره توسط کسی شکوفا شود.... @alle_yasen 💐💐💐💐💐💐💐💐💐