«تنهایی باخدا» « ذرنی و من خلقت وحیدا » هوای گرم و سوزناک،ستاره های لچبرزمین آفتاده، آسمان گداخته شده، کوه‌هایی که درحرکتند. دریاهایی که موج می‌زنند، وهزاران صحنه‌ی دردناک و دهشت‌زا که قبل از موعدحسابرسی، رخ می‌دهد، همه یک طرف، و ترس غریب رویارویی باخدایی که شاهد و ناظر برریزترین جزئیات اخلاق و رفتارهای ماست، خدایی که هم عادل است، هم شاهد است، و‌ به صراحت قرآن، خداوند دستور می‌دهد تا تنها باشد با هر بنده‌ای به اندازه‌ی فرصتی که تا ابد تمام نشدنی است، سرفرصت راجع به همه‌ی آنچه رخ داده و نداده، هرفکری که در ذهن بنده گذشته، هر انگیزه‌ای که داشته و نداشته، هر عمل نیک و بدی که کرده، همه و همه، بگوید و دلیلی بیاورد که هرگز قابل توجیه هم نیست چون حتی اعضای بدنش هم در اراده اش نیستند... برای آن روز سخت، آماده هستیم؟!!! @zedbanoo