👉2👈 ادامه👆👆👆 ✍️ غضِ بصر، اولین تکلیف است. آیا این تکلیف فقط به مؤمنانِ عالی‎رتبه واجب است؟ حفظِ فرج از نگاه و زنا آیا فقط به نساء پیامبر و بناتِ پیامبر و نساء مؤمنان واجب است؟ پاسخِ این‎دو سوال منفی است. بفرموده‎ی آیه‎ی 12 سوره‎ی ممتحنه زنانِ صدرِ اسلام به محض این‎که ایمان آوردند، با همان ایمانِ اندکشان در بیعت با پیامبر از زنا نهی شدند: "إِذا جاءَكَ الْمُؤْمِناتُ يُبايِعْنَكَ عَلى‏ أَنْ لا يُشْرِكْنَ بِاللَّهِ شَيْئاً وَ لا يَسْرِقْنَ وَ لا يَزْنينَ...". ✅ پس این‎طور نیست که تا ایمانش تکمیل نشده باشد و به درجاتِ عالیه نرسیده باشد، زنا و چشم‎چرانی و شرکِ و سرقت بر اینان حلال باشد. در این آیه تعبیرِ "مؤمنات" برای مؤمنِ حداقلی هم بکار رفته و این یعنی مؤمنِ ابتدائی، متوسطه، عالیه و حتی مُسلِم همه‎شان مکلف به انجامِ دستوراتِ دین هستند. ➕بنابراین دو دستورِ اول، به عمومِ مؤمنان است با هر درجه و رتبه‎ای. حال که دو مورد از چهارگانه، مصداقش عمومِ زنان مؤمن شد چه ایرادی دارد همان حکمِ سابق را به دو موردِ باقی مانده سرایت دهیم و بگوئیم اختفاء زینت وتلبس به روسری هم تکلیفِ عُمومِ مُؤمنان است و نه فقط مخدراتِ علیا مقام و زنانِ مؤمنانِ والا مقام؟ ❌ پس این نیست که مرد باید مومنِ کامل باشد تا حجاب زنش رعایت شود. ضمن این‎که به آخرین فقره‎ی آیه‎ی 31 و مشخصاً رویِ واژه‎ی "جمیعاً" دقت کنید: "تُوبُواْ إِلىَ اللَّهِ جَمِيعًا أَيُّهَ الْمُؤْمِنُون". این آیه، جمیع المؤمنین را موردِ خطاب قرار داده و نه مؤمنان خاص ➕ حاصل جمعِ آیاتِ دو سوره‎ی احزاب و نور: حاصلِ کلام این شد که هر دو آیه به پوششِ الزامی تاکید دارند اما میزانِ پایبندی به حجاب در دو آیه به اقتضایِ مکلفِ آن، متفاوت است. طبقِ آیه‎ی 59 سوره‎ی احزاب، حجاب حداکثری یعنی جلباب (چادر)، پوششِ الزامیِ زنِ پیامبر، دخترِ پیامبر و زنِ مؤمنانِ عالی‎مقام است. اما حجاب حداقلی یعنی تلبس به روسری و اختفاء زینت، پوششِ الزامیِ عمومِ مؤمنات است. 👈 شاهد حدیثی: در ادامه به نمونه‌های از برخوردهای رسمیِ پیامبر و امام علی ـ که صاحب حکومت بودند ـ را با بی‌حجابی نقل می‌کنیم: ➖ 1. پیامبر وقتی عمرو بن حزم را بعنوان والی نجران منصوب کرد در نامه‌ای به او نوشتند: "مردم را از نماز خواندن در یک لباس کوچک نهى کن مگر این‌که پوششى باشد که بتواند دو طرف آن را به دو شانه خود گره بزند؛ و مردم را از این‌که لباس کوچکى بپوشند که عورتشان آشکار شود باز دارد و از اینکه کسى موهایش را پشت سرش انباشته کند، نهى کند". مکاتیب ‏الرسول/ج2/ص528. ➖ 2. جابربن عبدالله انصاری می‌گوید پیامبر از توقف زنان در مسیر رفت و آمد و این‌که زنان هنگام بیرون آمدن از خانه لباس شهرت بپوشند، نهی می‌کرد مستدرک‏الوسائل/ج14/ص280 ➖ 3. امیر المومنین خطاب به اهلِ عراق فرمود: " ای اهلِ عراق! خبردار شدم زنان شما با مردان برخورد می‌کنند آیا شرم نمی‌کنید"؟ اصول کافی/ج5/ص537 2️⃣ الزامی بودنِ حجاب برای حتی اقلیت‌های دینیِ ساکم در بلاد اسلامی، بخشِ دومِ سوال شما بود. باید توجه داشته باشیم که زنانِ اهلِ کتاب از زمان پیامبر تا قبل از رنسانس دارایِ حجاب بودند. یهودیان و مسیحیانِ صدر اسلام بخاطرِ آموزه های کتُب آسمانی مقید بودند به رعایتِ حجابی که خیلی سفت و سخت تر از حجابِ مورد توصیه اسلام است. ➕ حتی شما اگه کارتون هایِ دهه شصت را ببینید، غالبا لباس‌های بلندی می‌پوشدند خانم‌ها. حتی وقتِ بیرون رفتن، کلاه بر سر می‌گذاشتند. حتی مشرکینِ صدر اسلام هم عریانی و بی‌حجابی را قبیح می‌دانستند. 👈 با این نگاهِ تاریخی خواستم بگویم اصلا در زمان اهلبیت، بی‌حجابی به معنایِ امروزیَش و این شدّت و حدت، رواج نداشت تا بگوئیم "اجبار" وجود داشته یا نداشته. یا مثلا بگوییم بی‌حجاب‌ها می‌رفتند بیتِ اهلبیت و امامان هم در برابرِ حجابشان ساکت بودند! ➕ طبقِ نص صریحِ قرآن عرب‌های جاهلی روسریشان را سرشان می‌کردند اما گردنشان آشکار بود؛ که قرآن، این نوع پوشش را کامل‌تر کرد و فرمود گردن را هم بپوشانید. 🔔 البته قبل از ظهور اسلام، فقط و فقط به بردگان اجازه‌ی پوششِ سر [فقط پوشش سر] داده نمی‌شد تا از غیرِ برده‌ها شناخته شوند. از همان ابتدا، بی‌حجابی نشانه‌ی بردگی و حقارت بوده. بی‌حجاب نگه داشتنِ کنیزها یک پدیده‌ی "اجباری" و ظالمانه بود که توسط اشراف، به کنیزان تحمیل می‌شد. این سنتِ زشت با ظهور اسلام و تشکیلِ حکومت اسلامی، منسوخ شد. ادامه 👇👇👇 .