🔰 بخشی از کتاب نامه ها ، برنامه های 🔹 دستورالعمل سلوکی : شيخ بهائى رحمة الله عليه در كتاب  نفيسش موسوم به اربعين حديثى از امام باقر عليه السلام نقل كرده كه شخصى به نام شيبه هذلى نزد پيغمبر صلى الله عليه و آله آمد و گفت: اى رسول خدا من پير شده ام و سن من بالا رفته است و مرا توانايى به عمل نماز و روزه و حج و جهاد كه خود را بدانها عادت  داده ام نمانده است، پس اى رسول الله دستورى سبك يادم ده تا خداى مرا از آن بهره رساند. پيغمبر(صل الله علیه و آله) فرمود: گفتارت را دوباره بازگو كن. شيبه سه بار سخنش را بازگو كرد. رسول خدا(صل الله علیه و آله) گفت: در گرداگرد تو درخت و كلوخى نيست مگر اين كه از رحمت تو به گريه افتاد. چون نماز صبح را گذاردى ده بار بگو: (سُبْحَانَ اللَّهِ الْعَظِيمِ وَ بِحَمْدِهِ وَ لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ) كه البته خداى عزوجل ترا به گفتن آن از كورى و ديوانگى و بيمارى خوره و تنگدستى و نادارى و رنج پيرى نگاه مى دارد. شيبه گفت: اى رسول خدا اين از براى دنياى من است، از براى آخرت چه بايد كرد؟ رسول الله صلى الله عليه و آله فرمود: بعد از هر نماز مى گويى: (اللَّهُمَّ اهْدِنِي مِنْ عِنْدِكَ وَ أَفِضْ عَلَيَّ مِنْ فَضْلِكَ وَ انْشُرْ عَلَيَّ مِنْ رَحْمَتِكَ وَ أَنْزِلْ عَلَيَّ مِنْ بَرَكَاتِكَ ) شيبه اين كلمات را بگرفت و برفت. پس رسول الله صلى الله عليه و آله فرمود: اگر بدين دستور عمل كند و به عمد آن را ترك نگويد درهاى هشتگانه بهشت برويش گشوده شود از هر كدام كه خواهد داخل بهشت شود. https://eitaa.com/alzahranasr_lib