─═┅┅═༅ 🕊🌘🌒🕊 ༅══┅─
●◁ امام حسین عَلَيهِ السَّلامُ پس از شنیدن اخبار ناگوار کوفه ، این ابیات را بر زبان جاری فرمودند :
فِـــــــان تکن الدّنیـــــــا تُعَـــــدُّ نفیسهً
فـــــــدارُ ثـــــوابِِ الله اعلی و اَنبَــــــلُ
و ِان تکن الابــــــــدانُ للمـــوتِ انشِئَتْ
فَقَتْـــلُ امرءٍ بالسَیْفِ فی اللهِ افضـــــلُ
و ان تکنِ الارزاقُ قِسْمـــــــاً مقّـــــــــدراً
فقّلهُُ حِرْصُ المـــــــرءِ فی الرزقِ اَجْمَـــلُ
و ِان تکُـــنِ الاَمـــــوالَ للترّکِ جمعُهــــــا
فمــــا بالُ مَتـــــروکٍ به المَرءُُ یَبْخَــــــــلُ
🌀 در ترجمهی لهوف همین سروده اینگونه به نظم آمده است:
دنیـــا اگر به چشم لئیمان گران بهــــاست
پاداش حق گرانتر و برتر به چشم ماست
گر بهـــــر مــ،ــرگ پیکر ما را سرشتهاند
در راه دوست کشته شدن افتخار ماست
چون سهـــــم ما ز روزی دنیا مقدر است
زیباتر آن که حرص طلب در دلش بکاست
چون جمع مال عاقبتش ترک گفتن است
مالی چنین بخیل شدن بهر وی چراست
🌧 امام عَلَيهِ السَّلامُ پس از بیان این ابیات ، اشک از چشمان مبارکشان جاری شد.
─═┅═༅𖣔1⃣8⃣𖣔༅═┅┅─