امام رضا (ع) در آخرین روز ماه صفر 203 قمری به دست مأمون عباسی به شهادت رسیدند و این حاکم ستمگر که قصد داشت خود را محب این امام نشان دهد، در تلاش بود تا امام رضا (ع) را در کنار پدر خود، هارون الرشید دفن نماید.
مأمون که با نیرنگ و دورویی آن حضرت را به شهادت رسانده بود برای آنکه خود را دوست‌دار امام رضا(ع) نشان دهد و وانمود کند که حتی بعد از شهادت برای بدن ایشان احترام بسیاری قائل است، تصمیم گرفت آن امام بزرگوار را در کنار پدر خود دفن کند، اما اتفاقی رخ داد که باعث شد امام رضا (ع) در قسمت بالا سر هارون به خاک سپرده شود و نقشه مأمون نقش برآب گردد.
علامه مجلسی در «عیون» و شیخ مفید در «جلاء العیون» در خصوص محل دفن امام هشتم به روایت اباصلت هروی، چنین نقل می‌کنند: حضرت رضا(ع) به اباصلت فرمود: «به قبه‌ی هارون‌‌الرشید برو و از چهار سمت قبر، هر طرف یک مشت خاک بیاور.»، سپس امام (ع) خاک بالا و پایین و پشت سر را بوییدند و فرمودند: «مأمون اراده خواهد کرد قبر پدرش را قبله‌ی قبر من قرار دهد، سنگ بزرگی آشکار شود که هر چه کلنک در خراسان است اگر جمع نمایند برای کندن آن، ممکن نشود». سپس امام (ع) فرمود:
«در اینجا براى من قبر می‌کنند بگو هفت پله پائین روند و ضریحى بگشایند اگر امتناع ورزیدند مى‌‌گوئى به‌اندازه یک متر لحد قرار دهندخداوند اگر بخواهد آن را وسعت می دهد.»