نکته در همین جاست که جهان اطراف ما،ذره ذره وسلول سلول شعور دارد حتی گاهی بسیار بیشتر از ما معرفت دنیای اطراف ما از خیلی از ماها بیشتر است. به همین دلیل است در قرآن میفرماید: ولینظر الانسان الی طعامه وانسان باید به طعامش نگاه کند. یعنی این غذا از چه مالی تهیه شده آیا حلال بوده؟ با دستان که پخته شده؟ ضمن پختن چه میگفته؟ چه میکرده؟ چه فکری در سر داشته؟ به همین دلیل غذایی که در منزل توسط خانم خانه با هزاران عشق وعلاقه به همسر پخته شده قابل مقایسه با غذای بیرون از منزل نیست. برای همین توصیه های سلوکی به ما می‌گوید غذای بیرون‌منزل را خیلی نخورید. زیرا نمی‌دانیم آشپز آیا با داشتن طهارت غذا را پخته؟ آیا با افکاری طیبه وپاک وکلامی پاک غذا را تهیه کرده است؟ آیا خمس این مال که غذا از آن تهیه شده داده شده است؟ و هزاران آیا دیگر البته منظری که من امروز از مبحث بالا نتیجه گرفتم منظر کوچکی است. که می‌توان آن را به کل سلول‌های هستی تعمیم داد🌸 ف✍:شاکری https://eitaa.com/joinchat/2067792066Cff78302135