فرزندان آگاه
(۳۶)
امام باقر عليه السلام مى فرمايد: مردى به حضور حضرت رسول صلى الله عليه و آله آمده، عرض كرد يا رسول الله! پدر و مادرم به سن پيرى و شكستگى رسيدند تا اين كه پدرم از دنيا رفت و مادرم به حدى پير و ناتوان شده است كه غذا را نرم مى كنم و در دهانش مى گذارم و او را همانند طفل شيرخوار قنداق مى كنم و در ميان گهواره مى گذارم و مى جنبانم تا خوابش ببرد. پس از آن كارش به جايى رسيد كه از من چيزى در خواست مى كرد، نمى دانستم چه مى گويد و چه مى خواهد! و خلاصه آن چه از دستم بر مى آيد در مورد وى مضايقه نمى كنم، يا رسول الله! آيا حق مادرم را ادا كرده ام؟! رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم فرمود: نه! هرگز! حتى يك ناله از ناله هاى او را جبران نكرده اى.
بلى هنگام وضع حمل كه مادر مرگ را آشكارا در برابر چشمانش مى بيند و از شدت درد فرياد سر مى دهد و گاهى رنگ مرده به خود مى گيرد، با رفتار و حركات عادى فرزندان قابل جبران نيست، چه بسا مادرانى كه قربانى فرزندان خود شده اند، و از شدت درد و ناراحتى در هنگام تولد فرزندانشان جان باخته اند.
@amn_org