(آيه ٤٨) -در اين آيه، قرآن خط بطلانى بر خيالهاى باطل يهود مى‌كشد، زيرا آنها معتقد بودند كه چون نياكان و اجدادشان پيامبران خدا بودند آنها را شفاعت خواهند كرد، و يا گمان مى‌كردند مى‌توان براى گناهان فديه و بدل تهيه نمود، همان گونه كه در اين جهان متوسل به رشوه مى‌شدند. قرآن مى‌گويد: «از آن روز بترسيد كه هيچ كس از ديگرى دفاع نمى‌كند» (وَ اتَّقُوا يَوْماً لا تَجْزِي نَفْسٌ عَنْ نَفْسٍ شَيْئاً) . «و نه شفاعتى (بى‌اذن پروردگار) پذيرفته مى‌شود» (وَ لا يُقْبَلُ مِنْها شَفاعَةٌ) . «و نه غرامت و بدلى قبول خواهد شد» (وَ لا يُؤْخَذُ مِنْها عَدْلٌ) . «و نه كسى براى يارى انسان به پا مى‌خيزد» (وَ لا هُمْ يُنْصَرُونَ) . خلاصه حاكم و قاضى آن صحنه كسى است كه جز عمل پاك را قبول نمى‌كند. در حقيقت آيۀ فوق اشاره به اين است كه در اين دنيا چنين معمول است كه براى نجات مجرمان از مجازات از طرق مختلفى وارد مى‌شوند: گاه يك نفر جريمه ديگرى را پذيرا مى‌شود و آن را اداء مى‌كند. اگر اين معنى ممكن نشد متوسل به شفاعت مى‌گردد و اشخاصى را بر مى‌انگيزد كه از او شفاعت كنند. باز اگر اين هم نشد سعى مى‌كنند كه با پرداختن غرامت خود را آزاد سازند. اينها طرق مختلف فرار از مجازات در دنيا است، ولى قرآن مى‌گويد: اصول حاكم بر مجازاتها در قيامت بكلى از اين امور جداست، و هيچ يك از اين امور در آنجا به كار نمى‌آيد، تنها راه نجات، پناه بردن به سايۀ ايمان و تقوا است و استمداد از لطف پروردگار. بررسى عقايد بت پرستان يا منحرفين اهل كتاب نشان مى‌دهد كه اين گونه افكار خرافى در ميان آنها كم نبوده، مثلا در حالات يهود مى‌خوانيم كه آنها براى كفارۀ گناهانشان قربانى مى‌كردند، اگر دسترسى به قربانى بزرگ نداشتند يك جفت كبوتر قربانى مى‌كردند. برگزیده تفسیر نمونه - 1، صفحه 72 🔸اکنون شما هم به کانال آموزش تجوید و حفظ  قرآن بپيونديد: 👉 @amozeshtajvidhefzquran👈