(آيه ١٥٣) -استقامت و توجّه به خدا! در آيات گذشته سخن از تعليم و تربيت و ذكر و شكر بود و در اين آيه سخن از صبر و پايدارى كه بدون آن، مفاهيم گذشته هرگز تحقق نخواهد يافت. نخست مى‌گويد: «اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد از صبر و نماز كمك بگيريد» (يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاةِ) . و با اين دو نيرو (استقامت و توجه به خدا) به جنگ مشكلات و حوادث سخت برويد كه پيروزى از آن شماست «زيرا خداوند با صابران است» (إِنَّ اللّهَ مَعَ الصّابِرِينَ) . به عكس آنچه بعضى تصور مى‌كنند، «صبر» هرگز به معنى تحمل بدبختيها و تن دادن به ذلت و تسليم در برابر عوامل شكست نيست، بلكه صبر و شكيبايى به معنى پايدارى و استقامت در برابر هر مشكل و هر حادثه است. موضوع ديگرى كه در آيه بالا به عنوان يك تكيه‌گاه مهم در كنار صبر، معرفى شده «صلاة» (نماز) است، لذا در احاديث اسلامى مى‌خوانيم: «هنگامى كه على عليه السّلام با مشكلى رو برو مى‌شد به نماز برمى‌خاست و پس از نماز به دنبال حل مشكل مى‌رفت و اين آيه را تلاوت مى‌فرمود: «وَ اسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاةِ. . .» بنابراين آيه فوق در حقيقت به دو اصل توصيه مى‌كند يكى اتكاى به خداوند كه نماز مظهر آن است و ديگرى مسألۀ خوديارى و اتكاى به نفس كه به عنوان صبر از آن ياد شده است. برگزیده تفسیر نمونه - 1، صفحه 137 🔶اکنون شما هم به کانال آموزش تجوید و حفظ  قرآن بپيونديد: 👉 @amozeshtajvidhefzquran 👈