307 ـ توبه نصوح (و خالصانه) قرآن: (يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللّه ِ تَوْبَةً نَصُوحا) . (1) «اى كسانى كه ايمان آورده ايد! به درگاه خدا توبه كنيد ، توبه اى نصوح». رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله ـ وقد سُئلَ عنِ التَّوبهِ النَّصوحِ ـ : هُو النَّدمُ على الذّنبِ حينَ يَفْرُطُ مِنكَ ، فتَسْتَغفِرُ اللّه َ بِنَدامَتِكَ عِند الحافِرِ ، ثُمَّ لا تَعودُ إلَيهِ أبَدا . (2) پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ در پاسخ به سؤال از توبه نصوح ـ فرمود : توبه نصوح ، پشيمانى از گناهى است كه از تو سر مى زند، [سپس ]فورا با پشيمانى خود ، از خدا آمرزش بخواهى و ديگر هرگز به آن برنگردى. الإمامُ الهاديُّ عليه السلام ـ وقد سُئلَ عنِ التّوبهِ النَّصُوحِ ـ : أنْ يَكونَ الباطِنُ كالظّاهِرِ وأفْضَلَ مِن ذلكَ . (3) امام هادى عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال از توبه نصوح ـ فرمود : توبه نصوح اين است كه باطن، همچون ظاهر، و بهتر از آن شود. (1) التحريم : 8. (2) كنز العمّال : 10427. (3) بحار الأنوار : 6/22/20