🔹 با ما باش و هر چه خواهی باش! ✅ در اروپای پیش از صنعتی‌شدن، بزرگ‌ترین جرم‌ها ماهیتی مذهبی داشتند یا جرم‌هایی بودند که علیه اموال و دارایی فرمان‌روا یا اشراف صورت می‌گرفت. بدعت در دین و تجاوز به مقدسات (سرقت اموال کلیسا یا خسارت به آن) برای زمانی طولانی در بسیاری از نقاط اروپا کیفر مرگ داشت. شکار یا ماهی‌گیری یا بریدن درختان و ... از زمین شاه یا اشراف توسط مردم عادی از گناهان بزرگ بود».در آن روزگار «جرم» و «گناه» یکی بودند و هر دو جنبه‌ای مذهبی داشتند. افراد بر اساس تعریف دین، مجرم شناخته و بر اساس تعالیم دینی مجازات می‌شدند. به همین دلیل در اروپای آن دوران سحر و جادو جرم بود و ساحره‌ها و جادوگران به اتهام انجام‌دادن امور شیطانی و به عنوان «جنگ با شیاطین» تحت تعقیب قرار می‌گرفتند. در قرون وسطی و روزگار سیطره‌ی کلیسا، مفهومی به نام جرم، مستقل از گناه، وجود نداشت. این دو یکی بودند و هر عمل مجرمانه‌ای، از آن‌جا که سرپیچی از فرمان کلیسا معنا می‌شد، گناه هم خوانده می‌شد و دقیقا به همین دلیل موضوعِ کیفر قرار می‌گرفت. در این دوران که تقریباً دوران باشکوه کلیسای کاتولیک بود، سخت‌ترین مجازات‌ها بر کسانی اعمال می‌شد که در مقابل کلیسا می‌ایستادند و از دین، خوانشی متفاوت با تفسیر کلیسا داشتند. گناه مخالفت با کلیسا از هر گناهی بزرگتر بود. دادگاه‌های تفتیش عقاید آن دوران هنوز در حافظه تاریخی بشر مانده است. تفتیش عقاید عبارت بود از هیئت‌هایی از داورانِ بسیار مجهز که می‌کوشیدند عقاید مخالف با کلیسا را کشف کرده، صاحبان‌شان را مجازات کنند و این‌گونه به یکپارچگی اندیشه و عمل دینی در کلیسا کمک کنند. برای این منظور کلیسا به مأموران تفتیش عقاید، اختیار داده بود کسانی را که ممکن بود اعتقادات یا اعمالشان مغایر آموزه‌های کلیسا باشد شناسایی کرده و محازات. مردان و زنانی که با چنین اتهامی روبه‌رو می‌شدند زیر فشار قرار می‌گرفتند تا مجبور شوند اعتراف کنند. بزرگترین دغدغه‌ی کلیسای آن زمان، نابود کردن مخالفان خود و جلوگیری از شنیده شدن هر صدایی غیر از صدای خودش بود. دزدی از اموال مردم، دروغ گفتن به آن‌ها، فریب‌شان، و هر عمل ناشایست دیگر، وقتی جرم یا گناه خوانده می‌شد که به آتوریته‌ی کلیسا و موقعیت روحانیان مسیحی آسیب می‌رساند. مهراب صادق‌نیا 🌐 اندیشه ما https://eitaa.com/joinchat/3881369777C45aea07034