این۳۲ ثانیه یعنی تمام آنچه گذشت بر غزه!!!! داغ‌ها.... صبرها... بغض‌های فروخورده....و کودکان مَردشده.... انگار کودکی‌هایشان را زیر آوارها جاگذاشته‌اند و یک‌شبه مرد شده‌اند. لحن کلام این نوجوان هنگام گفتن "استشهد" چقدر مبارز است... چقدر مردانه لرزش لب‌هایش و هجوم اشک در چشمانش را مهار می‌کند. آن ثانیه انگار دنده‌های اسرائیل زیر دندان‌های اوست که در هم شکسته می‌شود. تُنِ صدایی که هم تلخ است هم محکم! و چشمانی که پر از موشک بالستیک است... آن مدل موهایش، آن عینک بالای سرش در اوج مصیبت؛ یک ایستادگی تمام‌عیار است. او بی‌اعتنا به غم عظیمی که گریبانش را گرفته و بی‌خیال کودکی‌هایی که از او دزدیده شده؛ نگاهش رو به افق فرداست... نگاهی منتظر و آمادهٔ مچاله کردن طومار زندگی قاتل پدرش و پدران وطنش. این اولین فیلمی است که از غزه دیدم و اشک نریختم.... مظلومیتش چقدر مقتدرانه است.... هیبتش مرا مسخ کرد. وقتی گفت دوربین را خاموش کن... در مقابل صبر و اقتدارش از درون فروریختم... این پسر خود فلسطین است... #دل‌نوشته #ناهید_خلفیان @andisheysabz