[1]. امام بر «مردم» تکیه داشت، امّا برای «خدا» قیام کرد. [2]. امام بر «رأی مردم» اصرار ورزید، امّا «دموکراسیِ غربی» را انکار کرد. [3]. امام در انقلاب از «خشونت» استفاده نکرد، امّا در سال پایانی، تهدید به اعلام «حکم جهاد» کرد. [4]. اسلامِ امام، فقط با «تحجّر» ناسازگار نبود، بلکه «تجدّد» را نیز بر‌نمی‌تافت. [5]. از نظر امام، ارزش‌های انقلابی در «آزادی» خلاصه نمی‌شدند. [6]. انقلابِ امام، «منحرف» نشده، هر چند محتاج «بازسازی انقلابی» است. ،،،،،،،،،،،،،، نباید در مقام «روایتِ انقلاب»، پاره‌هایی را دید و پاره‌هایی را ندید. «زدودن» یا «به‌حاشیه‌راندن» یا «نگفتنِ» لایه‌هایی از انقلاب، انقلاب را به‌گونه‌ای دیگر بازنمایی می‌کند. باید نسبت به «بازنماییِ انقلاب»، حسّاس بود؛ چون بر اساس فهمی که از «ماهیّت انقلاب» داریم، در پیِ «تداوم انقلاب» آن خواهیم بود. @anjomaneravian