دعای ویژه امام صادق (ع) برای زائران امام حسین (ع)
معاویه بن وهب از یاران حضرت امام صادق (ع) دعایی از ایشان را برای زائران قبر جدشان امام حسین (ع) نقل کرده که شیخ صدوق آن را در کتاب الکافی ذکر کرده است.
در مورد دعای ویژه امام صادق (ع) برای زوار حرم امام حسین (ع)، معاویه بن وهب نقل کرده: اذن خواستم که خدمت امام صادق علیه السّلام برسم، به من گفته شد که داخل شو، پس داخل شده آن جناب را در نمازخانه منزلشان یافتم پس نشستم تا حضرت نمازشان را تمام کردند پس شنیدم که با پروردگارشان مناجات نموده و می‌گفتند
هستى، پس چه چیز تو را از زیارتش باز مى دارد؟
سپس فرمودند: اى معاویه زیارت آن حضرت را ترک مکن.
عرض کردم: فدایت شوم نمى دانستم که امر چنین بوده و اجر و ثواب آن این مقدار است.
حضرت فرمودند: اى معاویه کسانى که براى زائرین امام حسین علیه السّلام در آسمان دعاء مى کنند به مراتب بیشتر هستند از آنان که در زمین براى ایشان دعاء و ثناء مى نمایند.
یَا مَن خَصَّنَا بِالکَرَامَةِ، ووعَدَنَا الشَّفَاعَةَ، وحَمَّلَنَا الرِّسَالَةَ، وجَعَلَنَا ورَثَةَ الأَنبِیَاءِ، وخَتَمَ بِنَا الأُمَمَ السَّالِفَةَ، وخَصَّنَا بِالوصِیَّةِ، وأَعطَانَا عِلمَ مَا مَضَى وعِلمَ مَا بَقِیَ، وجَعَلَ أَفئِدَةً مِنَ النَّاسِ تَهوِی إِلَینَا، اغفِر لِی ولإِخوانِی وزُوارِ قَبرِ أَبی عَبدِ اللهِ الحُسَینِ بنِ عَلیٍّ علیه السلام، الَّذینَ أَنفَقُوا أَموالَهُم، وأَشخَصُوا أَبدَانَهُم رَغبَةً فی بِرِّنَا، ورَجَاءً لِمَا عِندَکَ فی صِلَتِنَا، وسُرُوراً أَدخَلُوهُ عَلَى نَبِیِّکَ مُحَمَّدٍ صلى الله علیه وآله، وإِجَابَةً مِنهُم لأَمرِنَا، وغَیظاً أَدخَلُوهُ عَلَى عَدُوِّنَا، أَرَادُوا بِذَلِکَ رِضوانَکَ، فَکَافِهِم عَنَّا بِالرِّضوانِ، واکلأهُم بِاللَّیلِ والنَّهَارِ، واخلُف عَلَى أَهَالِیهِم وأَولادِهِمُ الَّذینَ خُلِّفُوا بِأَحسَنِ الخَلَفِ، واصحَبهُم واکفِهِم شَرَّ کُلِّ جَبَّارٍ عَنِیدٍ، وکُلِّ ضَعِیفٍ مِن خَلقِکَ وشَدِیدٍ، وشَرَّ شَیَاطِینِ الإِنسِ والجِنِّ، وأَعطِهِم أَفضَلَ مَا أَمَّلُوا مِنکَ فِی غُربَتِهِم عَن أَوطَانِهِم، ومَا آثَرُوا عَلَى أَبنَائِهِم وأَبدَانِهِم وأَهَالِیهِم وقَرَابَاتِهِم. اللَّهُمَّ إِنَّ أَعدَاءَنَا أَعَابُوا عَلَیهِم خُرُوجَهُم، فَلَم یَنهَهُم ذَلِکَ عَنِ النُّهُوضِ والشُّخُوصِ إِلَینَا خِلَافاً عَلَیهِم، فَارحَم تِلکَ الوُجُوهَ الَّتی غَیَّرَتهَا الشَّمسُ، وارحَم تِلکَ الخُدُودَ الَّتِی تَقَلَّبَت عَلَى قَبرِ أَبی عَبدِ اللهِ الحُسَینِ علیه السلام، وارحَم تِلکَ العُیُونَ الَّتِی جَرَت دُمُوعُهَا رَحمَةً لَنَا، وارحَم تِلکَ القُلُوبَ الَّتِی جَزِعَت واحتَرَقَت لَنَا، وارحَم تِلکَ الصَّرخَةَ الَّتی کَانَت لَنَا، اللَّهُمَّ إِنِّی أَستَودِعُکَ تِلکَ الأَنفُسَ وتِلکَ الأَبدَانَ، حَتَّى تُرَوِّیَهُم مِنَ الحَوضِ یَومَ العَطَش.
بار خدایا، اى کسى که ما را اختصاص به کرامت داده و وعده شفاعت دادى و مختص به وصیّت نمودى (یعنى ما را وصى پیامبرت قرار دادى) و علم به گذشته و آینده را به ما اعطاء فرمودى، و قلوب مردم را مایل به طرف ما نمودى، من و برادران و زائرین قبر پدرم حسین علیه السّلام را بیامرز، آنان که اموالشان را انفاق کرده و بدن های‌شان را به سختی انداخته بخاطر اشتیاق در نیکى به ما و امید به پاداش هایى که در دوستى و پیوند با ما نزد توست برای رسیدن به ما و براى شادمان نمودن پیامبر تو و پذیرفتن فرمان ما و خشمگین ساختن دشمنان ما.
اینان اراده و نیّتشان از این ایثار کسب رضایت و خشنودى تو است پس تو هم از طرف ما این ایثار را جبران کن و بواسطه رضوان احسانشان را جواب گو باش و در شب و روز حافظ و نگاهدارشان بوده و اهل و اولادى که از ایشان باقى مانده اند را بهترین جانشینان قرار بده و مراقب و حافظشان باش و شر و بدى هر ستمگر عنود و منحرفى را از ایشان و از هر مخلوق ضعیف و قوى خود کفایت نما، و ایشان را از شر شیاطین انسى و جنّى محفوظ فرما و برترین چیزى را که در دور بودنشان از اوطان خویش از تو آرزو کردهاند را به ایشان اعطاء کن و نیز به ایشان برتر و بالاتر از آنچه را که بواسطه اش ما را بر فرزندان و اهل و نزدیکانشان اختیار کردند ببخش، بار خدایا دشمنان ما بواسطه خروج بر ایشان آنان را مورد ملامت و سرزنش قرار دادند ولى این حرکت اعداء ایشان را از تمایل به ما باز نداشت و این ثبات آنان از باب مخالفتشان است با مخالفین ما، پس تو این صورتهائى که حرارت آفتاب آن‌ها را در راه محبّت ما تغییر داده مورد ترحّم خودت قرار بده، و نیز صورت هایى را که روى قبر ابى عبد اللَّه الحسین علیه السّلام مى گذارند و بر مى دارند مشمول لطف و رحمتت قرار بده، همچنین به چشمهائى که از باب ترحم بر ما اشک ریخته اند نظر عنایت فرما و دلهائى که براى ما به جزع آمده و بخاطر