روايت شده كه امير مؤمنان (ع) فرموده: الدُّعَاءُ مَفَاتِيحُ النَّجَاحِ وَ مَقَالِيدُ الْفَلاحِ وَ خَيرُ الدُّعاءِ ما صَدَرَ عنْ صَدْرٍ نَقيٍّ وَ قَلْبٍ تَقيٍّ وَ في الُمنَاجَاةِ سَبَبُ النَّجَاةِ وَ بِالإِخْلاصِ يَكُونُ الخَلاصُ فَإِذَا اشْتَدَّ الْفَزَعُ فَإِلَى اللهِ المَفْزَعُ. [۱] دعا كليدهاى نجات و گنجينه هاى رستگارى است و بهترين دعا آن دعايى است كه از سينه پاك و دلى پرهيزگار برآيد و وسيله نجات در مناجات است و خلاصى به اخلاص آيد و چون فزع و بى تابى سخت شود، مفزع و پناه گاه خداست. ---------- [۱]: اصول كافى، ج۴، ص ٢١٣. 📚عنوان و نام پديدآور: عرفه و عرفات/ سيدعباس اسلامي كاشاني.