تقویم دارد تند و تند ورق می‌خورد. عقربه‌های ساعت دارند می‌دوند تا ما را برسانند به جدید. به همان لحظه‌ی پر شور و شاد هر سال. نگاه می‌کنم به صفحه‌ی تقویم. ساعت تحویل سال، ظهر روز ۱۹ رمضان است. دلم پر می‌کشد تا کوفه. می‌رسد سر بالین مولای حماسه و عطوفت و حکمت. امیرالمؤمنینِ من، چند ساعتی هست که مجروح و خونین، در بستر آرمیده است و حسنین و زینبین، با چشمان اشکبار و دل‌های غمبار، کنارش دست به دعا دارند. به افق ما، ساعت تحویل سال ۱۴۰۴ ، چند ساعتی هست که امّت اسلام، در تب و تاب رفتن و ماندن مولای خود می‌سوزد و بر خود می‌پیچد. کلماتِ شیرینِ تبریک سال نو، تبریک تحویل سال، در دهانم تلخ می‌شوند و واژه‌های سیاه‌پوش از قلمم می‌گریزند. واژه‌‌ها شرم دارند که لحظه‌های درد و غمِ خاندان رسالت را به تبریک و شادباش بگذرانند. من نیز. سال جدید را برایتان، سالی آرزو می‌کنم که حرمت خاندان رسالت، برای دلتان از هر سال ارجمندتر باشد. و از ربّ العالمین می‌خواهم به حرمت این حفظ حرمت، دعای زهرای اطهر -علیها سلام- بدرقه‌ی هر لحظه‌ی سال جدیدتان باشد. 🤲