#مناجات #شعبانیه #قسمت دوم بسم الله الرحمن الرحیم إِلَهِي أَعُوذُ بِكَ مِنْ غَضَبِكَ وَ حُلُولِ سَخَطِكَ إِلَهِي إِنْ كُنْتُ غَيْرَ مُسْتَأْهِلٍ لِرَحْمَتِكَ فَأَنْتَ أَهْلٌ أَنْ تَجُودَ عَلَيَّ بِفَضْلِ سَعَتِكَ إِلَهِي كَأَنِّي بِنَفْسِي وَاقِفَةٌ بَيْنَ يَدَيْكَ وَ قَدْ أَظَلَّهَا حُسْنُ تَوَكُّلِي عَلَيْكَ فَقُلْتَ [فَفَعَلْتَ ] مَا أَنْتَ أَهْلُهُ وَ تَغَمَّدْتَنِي بِعَفْوِكَ إِلَهِي إِنْ عَفَوْتَ فَمَنْ أَوْلَى مِنْكَ بِذَلِكَ وَ إِنْ كَانَ قَدْ دَنَا أَجَلِي وَ لَمْ يُدْنِنِي [يَدْنُ ] مِنْكَ عَمَلِي فَقَدْ جَعَلْتُ الْإِقْرَارَ بِالذَّنْبِ إِلَيْكَ وَسِيلَتِي إِلَهِي قَدْ جُرْتُ عَلَى نَفْسِي فِي النَّظَرِ لَهَا فَلَهَا الْوَيْلُ إِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَهَا إِلَهِي لَمْ يَزَلْ بِرُّكَ عَلَيَّ أَيَّامَ حَيَاتِي فَلا تَقْطَعْ بِرَّكَ عَنِّي فِي مَمَاتِي إِلَهِي كَيْفَ آيَسُ مِنْ حُسْنِ نَظَرِكَ لِي بَعْدَ مَمَاتِي وَ أَنْتَ لَمْ تُوَلِّنِي [تُولِنِي ] إِلّا الْجَمِيلَ فِي حَيَاتِي. 🔶🔷🔶🔷🔶🔷🔶🔷🔶🔷 معبود من! از خشم تو به تو پناه می برم و از نگاه کیفر بار تو باز به آغوش تو می گریزم. اله من! من اگر نه شایسته رحمت توام، تو شایسته کرامت وبخشیدنی و باران فضل تو اهل باریدن است. محبوب من! انگار هم اکنون با جان خویش در میان دستهای تو ایستاده ام، انگار آن نهال توکلم به تو اکنون درختی شده است و بر تمام وجودم سایه افکنده است. انگار هم اکنون آن لحظه موعود فرا رسیده است و تو حرفی می زنی که شایسته ی توست. تو مرا در شولای عفو خویش می پوشانی و از سرمای معصیتم می رهانی. عزیز من! اگر ببخشی ام چه کسی بهتر از تو برای بخشیدن، اگر از من درگذری چه کسی شایسته تر از تو برای گذشتن وعفو کردن؟‌ اگر مرگ من اکنون نزدیک می شود و کارهای من، مرا به تو نزدیک نکرده است، خود را با مرکب اقرار، به سوی تو می کشانم، اقرار به آنچه هستم و آنچه کرده ام. خدای من! بر نفس خویش ستم کرده ام و نگهداری اش را سهل انگاشته ام، پاک از او غافل مانده ام و وای بر او اگر تو نبخشی اش. مولای من! در تمام ایام زندگی ام سایه مهر تو بر سر من مستدام بود، این سایه خوب را تا آن سوی مرگ نیز گسترده بدار!