🔴 🔻[أَمَّنْ یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ یَکْشِفُ السُّوءَ وَ یَجْعَلُکُمْ خُلَفاءَ الْأَرْضِ أَ إِلهٌ مَعَ اللَّهِ قَلِیلًا ما تَذَکَّرُونَ] نمل ، ۳۲ ▪️امام صادق سلام الله علیه فرمود: چون ما (سلام الله علیه) ظهور کند، به مسجدالحرام درآید و در حالی که رو به کعبه و پشت به مقام کرده، دو رکعت نماز می‌گزارد. آنگاه برخاسته و می‌گوید: ای مردم! من از هر کس به آدم ابوالبشر نزدیک ترم؛ ای مردم! من از هر کس به ابراهیم نزدیک ترم؛ ای مردم! من از هر کس به اسماعیل نزدیک ترم؛ ای مردم! من از هر کس به محمد صلی الله علیه و آله و سلم نزدیک ترم. سپس دستانش را به سمت آسمان بلند می‌کند و آن قدر دعا و ناله می‌کند تا غش کرده روی زمین می‌افتد و این منظور از این آیه است: {یا [کیست] آن کس که درمانده را- چون وی را بخواند- اجابت می‌کند، و گرفتاری را برطرف می‌گرداند، و شما را جانشینان این زمین قرار می‌دهد؟ آیا معبودی با خداست؟ چه کم پند می‌پذیرید. } و به همین اسناد امام باقر سلام الله علیه درباره آیه أَمَّنْ یُجِیبُ فرمود: این آیه درباره قائم سلام الله علیه نازل شده که وقتی خروج کرد، عمامه بر سر نهاده و نزدیک مقام نماز می‌گزارد و به درگاه پروردگارش تضرع می‌کند و از آن موقع پرچم او در اهتزاز خواهد بود. 📚تأویل الآیات الظاهرة: ص ۳۹۹