ماهِ نهان ای کاش ببینیم همه ماه نهان را همراه طلوع تو شروع رمضان را با تلخی اشک غمت افطار نمودیم از مأذنه هر بار شنیدیم اذان را چندی ست که چشمان زمین بی تو ندیده ست از باد صبا آن نفس مشک فشان را تلخند زبان ها بگذار از تو بگویند تا نام تو تغییر دهد طعم دهان را... هر گاه که با تو به مناجات نشستیم یک بار هم احساس نکردیم زمان را... ✍:محمدعلی بیابانی http://Eitaa.com/anvarosaghalain