‌روزی که گوش‌ها و چشم‌ها و قلم‌های منتظر را با زنجیره‌ای طلایی از خودت تا محبوب‌ترین‌های خدا تا خود خدا رساندی، ما بین آن جمعیت نبودیم. نبودیم که مشتاق نگاهت کنیم، صدای پرصلابتِ صمیمی‌ات از گوش‌مان تا اعماق روح‌مان سر بکشد، و خداوند از زبان تو آگاهمان کند «کلمه‌ی لاإله‌الّااللّٰه، جان‌پناه من است؛ هر کس به پناهگاه من بیاید از عذاب من ایمن می‌شود.» و تو یادمان بیاوری که «اما شرط‌هایی دارد! من از آن شرط‌ها هستم...» ‌حالا که جمع شده‌ایم برای رسیدن به درک تازه‌ای از تو، حالا که فاصله‌مان با تو فاصله‌ی زمان‌هاست نه فاصله‌ی قلب‌ها، کلمات نورانی‌ات را نقش زده‌ایم روی منظر نگاه‌های دوستدارانت... امیدوار! امیدِ این‌که نقشی تازه بزنی به دیوار دل‌هامان؛ نقشی از جنس کلمه‌ی توحید. #دل‌گویه 🖤 @naajme_ir