🔹و قال امیرالمومنین(ع) صَوَابُ الرَّأْيِ بِالدُّوَلِ يُقْبِلُ بِإِقْبَالِهَا وَ يَذْهَبُ بِذَهَابِهَا: استواری رای با کسی است که حکومت و دارایی دارد، با روی آوردن آن می‌آید و با رفتن آن می‌رود. 📚نهج‌البلاغه حڪمت ۳۳۹ 🔹براى اين گفتار امام علی(ع) چند تفسير وجود دارد: 🔹تفسیر اول: تا انسان #آرای_صحيح و صائبى نداشته باشد نمى‌تواند #حكومت خوبى تشكيل دهد؛ #مديريت‌هاى_عالى و #قوى سرچشمه حكومت‌هاى نيرومند و صالح است. همراه اين مديريت‌ها آن حكومت‌ها شكل مى‌گيرد و با از بين رفتن آن، حكومت‌ها رو به زوال مى‌نهند. 🔹تفسير دوم: #رأى_صائب به هنگام #قدرت حاصل مى‌شود، زيرا افراد قوى و نيرومند براى حفظ قدرت خود مى‌كوشند تا صحيح‌ترين راه را انتخاب كنند، در حالى كه افراد ضعيف و ناتوان آمادگى روحى براى گرفتن تصميم‌هاى صحيح ندارند، از اينرو با حصول قدرت، رأى صائب مى‌آيد و با پشت كردن قدرت، رأى صائب هم از دست مى‌رود. 🔹تفسير سوم: چون افراد به #قدرت مى‌رسند، هر نظرى اظهار دارند از سوى #اطرافيان_متملق و #چاپلوس نظرى صحيح و صواب معرفى مى‌شود هر چند باطل باشد و به عكس هنگامى كه قدرت از دست برود گروهى ظاهربين صائب‌ترين نظرها را نيز انكار مى‌كنند. شبيه همين معنا در كلام ديگرى از مولا اميرمؤمنان(ع) در غررالحكم آمده است: «الدَّوْلَةُ تَرُدُّ خَطَأُ صاحِبِها صَوابا وَصَواب ضِدِّهِ خَطاءً؛ #دولت و #قدرت، #خطاى صاحب آنرا #صواب جلوه مى‌دهد و صواب بر ضد آن را خطا می‌شمارد». 🆔 @ara_ir