سلام علیکم بسم الله الرحمن الرحیم ✅ : سوگنامه شب چهارم محرم( روضه بوسه ها و گریه های پیغمبر بر امام حسین علیه السلام ) السلام علیک یا اباعبدالله الحسین ... کــربلا کعبة دل‌هاست خـــدا مي‌داند ديـدنش آرزوي ماست خــــــدا مي‌‌داند اولـين مستمع مجلس پرفيض حسيــن مادرش حضرت زهرا است خــدا مي‌داند عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ(ع) قَالَ کانَ رَسُولُ الله(ص) إِذَا دَخَلَ الْحُسَینُ(ع) اجْتَذَبَهُ(جذبه) إِلَیهِ ثُمَّ یقُولُ لِأَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ(ع) أَمْسِکهُ ثُمَّ یقَعُ عَلَیهِ فَیقَبِّلُهُ وَ یبْکی فَیقُولُ یا أَبَهْ لِمَ تَبْکی فَیقُولُ یا بُنَی أُقَبِّلُ مَوْضِعَ السُّیوفِ مِنْک وَ أَبْکی قَالَ یا أَبَهْ وَ أُقْتَلُ قَالَ إِی وَ الله وَ أَبُوک وَ أَخُوک وَ أَنْتَ قَالَ یا أَبَهْ فَمَصَارِعُنَا شَتَّی قَالَ نَعَمْ یا بُنَی قَالَ فَمَنْ یزُورُنَا مِنْ أُمَّتِک قَالَ لَا یزُورُنِی وَ یزُورُ أَبَاک وَ أَخَاک وَ أَنْتَ إِلَّا الصِّدِّیقُونَ مِنْ أُمَّتِی. کامل الزیارات: 70، حدیث4 حضرت سیدالشهدا(ع) همواره مورد توجّه ویژه رسول خاتم(ص) بوده است. پیامبر اسلام(ص) ارتباط ویژه ای با نوه خود برقرار می کردند و هرگاه این کودک خردسال را مشاهده می کردند، او را در آغوش گرفته و بسیار می بوسیدند. در این رابطه روایات زیادی وجود دارد. به عنوان نمونه ابن قولوی در کتاب «کامل الزیارات» از امام باقر(ع) این گونه نقل می کند: «کانَ رَسُولُ الله(ص) إِذا دَخَلَ الحُسَینُ(ع) إجْتَذَبَهُ إِلَیه» هرگاه سیدالشهداء(ع) نزد رسول خاتم(ص) می آمد، حضرت تمام آغوش خود را می گشود. نکته مهم این است که حضرت در هر مکانی، چه در منزل خود، چه در منزل دختر گرامی شان، چه در مسجد و حتّی در محراب، با مشاهده فرزند خود، غرق در شادی شده و او را در بغل می گرفت. از واژة «إجتذبه» در روایت قبل به معنی «او را به سمت خود جذب می کرد» فهمیده می شود اباعبدالله(ع) به راحتی در آغوش پیامبر(ص) نمی آمد؛ بلکه پیامبر(ص) باید نرمش و ملاطفت می نمود تا او را در آغوش بگیرد. در ادامه روایت آمده است. «ثُمَّ یقُول ل‍أ میرالمُؤمنینَ(ع) أمْسِکه» هرگاه حضرت با نرمش نمی توانست فرزند را بغل کند، به پدر گرامی شان امام علی(ع) می فرمودند که فرزندت را نگه دار و آن را نزد من بیاور. امام علی(ع) که همواره مطیع مولای خود بودند، بلافاصله فرمان پیامبر(ص) را اجرا می کردند و امام حسین(ع) را نزد حضرت می آوردند. «ثُمَّ یقَعُ عَلَیهِ فَیقَبِّلَهُ وَیبْکی» زمانی که پیامبر(ص) امام حسین(ع) را از دست پدرشان می گرفت، روی زمین می خواباند، سپس دو دست مبارک شان را شبیه حالت سجده بالای سر فرزندش می گذاشت و ایشان را زیر سینه شان قرار می داد. در این حالت ابتدا سر فرزندش را می بوسید، سپس دست ها، صورت و لب مبارک شان را می بوسید. رسول خدا صلى الله علیه و آله گلوى حسین علیه السلام را مى بوسید. از امام باقر علیه السلام ، روایت شده است: «امام حسین علیه السلام ، در کودکى بر رسول خدا صلى الله علیه و آله وارد شد. رسول خدا صلى الله علیه و آله او را در آغوش گرفت و زیر گلوى او را بوسید و بى اختیار، اشک از چشمان مبارکش جارى شد. روزى حسین علیه السلام پرسید: یا جداه! چرا گریه مى کنید؟ حضرت فرمود؛ چرا گریه نکنم، درحالى که جاى شمشیرهاى دشمنان را مى بوسم». کربلا جای این اتفاقها بود. اگر لب و دندان حسین را بوسید این لب و دندان چوب خیزران خورد . اگر گلوی حسین را بوسید ، به این شمر خنجر گذاشت . اگر پیشانی حسین را بوسیدجای سنگ عدو بود. اگر پیراهن را بالا زد سینه ی حسین را بوسید جای تیر سه شعبه بود ـ راوی می گوید سنگ به پیشانی آقا اصابت کرد دامن پیراهن عربی را بالا آورد تا خون پیشانی را پاک کند . یک وقت حرمله نانجیب تیری سه شعبه به قلب ابا عبدالله زد. حسین حسین . و سیعلم الذین ظلموا اَیَّ مُنقَلبِ یَنقَلبُون مالک رجبی دارابی سفر تبلیغی مازندران ،بهشهر دهه اول محرم شب چهارم محرم 1444 ه ق برابر با شب 11 مرداد 1401 ه ش التماس دعا