#یک_پند_یک_معرفت
اگر شبی که هوا اندکی ابری است به آسمان روی ستاره‌ای تمرکز کنیم، احساس می‌کنیم ستاره در حال حرکت است؛ در حالی که این ابر است که حرکت می‌کند. پس وقتی چشم ما در دیدنِ چیزی چنین خطا می‌کند، پس بیندیشیم گوش و عقل‌مان چقدر ممکن است خطا کند.
وقتی که حال نداریم نماز بخوانیم؛ کسی بپرسد: چرا نماز نمی‌خوانی؟! می‌گوییم: حال ندارم! در حالی که نمی‌دانیم چون نماز نمی‌خوانیم بی‌حال هستیم.
اگر کسی بگوید: به پدرت چرا کمک نمی‌کنی؟ می‌گوییم: چیزی ندارم که کمک کنم؛ خودم محتاجم! در حالی که نمی‌دانیم چون به پدر کمک نمی‌کنیم محتاج و بی‌پول شده‌ایم.
اگر اندکی دقت کنیم گاهی چیزهایی که حرکت می‌کنند آن را ساکن، و چیزهای ساکن را متحرک می‌بینیم.... پس هرگز به چشم و عقل و گوش خود در شناخت حقیقت اکتفاء نکنیم.
✅