حضرت فاطمه زهرا علیها السلام در یکی از اشعار منسوب به او می فرماید: صُبَّتْ علَیَّ مصَائِبُ لَوْ أَنَّهَا صُبَّتْ عَلَی الْأَیَّامِ صِرْنَ لَیَالِیَا (پدر جان بعد از تو) مصیبت‌ها آنچنان بر من بارید که اگر بر روزها (روشن) می‌بارید شب‌های (تیره و تار) می‌شدند حضرت صدیقه طاهره با این جملات به کدام مصیبت سنگین اشاره می‌کند؟ ☑️ داغ فراق پدر؟ ☑️ هجوم به خانه‌اش و آتش زدن آن؟ ☑️ سقط جنینش؟ ☑️ خیانت اصحاب؟ ☑️ سستی انصار؟ ☑️ غصب خلافت و خانه نشینی امیرالمومنین؟ ☑️ و.... لغت شناسان صبت را بارش شدید باران و سرازیر شدن آب فراوان دانسته‌اند وقتی حضرت فاطمه علیها السلام از هجوم مصیبت‌ها با این تعبیر یاد می‌کند باید گفت مصیبت خاصی از میان انبوه مصیبتها منظور نیست بلکه ده‌ها و صدها مصیبت سخت و سنگین کنار هم قرار گرفتند و این وضعیت را به وجود آورده‌اند تا جایی که بانوی دو سرا شب و روز گریه می‌کرد مردم ناجوانمرد مدینه حتی تاب گریه‌های او را هم نیاوردند حتی تصور ِآن هم انسان را به لرزه در می‌آورد: بانوی دو سرا و گریه پیوسته‌ی شبانه‌روزی؟! پناه بر خدا السَّلاَمُ عَلَیْکِ أَیَّتُهَا الصِّدِّیقَةُ الشَّهِیدَةُ