آرشیو مطالب(سخنرانی)
🏴 تدبّر در زیارت عاشورا / ۳۵ ❇️ قدم چهارم: سجده‌ی شکر۱ 🔸تدبّر در قدم چهارم ▫️در قدم آخر زیارت، به شکرانه این توفیق بزرگ و در سایه تقرّب حاصل از اظهار برائت و موالات، سر بر سجده گذاشته، چنین می‌گوید: 🔹ای الله! حمد و ستایش مخصوص توست و [من تو را حمد و ستایش می‌کنم ] مانند کسانی که بر مصیبت‌هایشان تو را شکر می‌کنند: اللَّهُمَّ لَک الْحَمْدُ حَمْدَ الشَّاکرِینَ لَک عَلَی مُصَابِهِمْ ▫️انسان در معرفت و شناخت خدا، به مقامی می‌رسد که در مصیبت‌ها نیز از خدا تشکر می‌کند؛ زیرا 🟢 می‌داند مصیبتی که در راه خدا برای انسان پیش می‌آید، مایه ذلّت نیست؛ بلکه مایه‌ی تعالی و قرب بیشتر به خدا است. مصادیق بارز این گروه از انسان‌های شاکر، اهل بیت علیهم السلام هستند که در اوج مصیبت‌ها همیشه شاکر خدا بوده‌اند. ▫️صحنه کربلا و اسارت بعد از آن، پُر از نمونه‌های تجلّی شکر بر مصیبت در زندگی ایشان است؛ برای مثال، وقتی یزید با کنایه به زینب کبری سلام الله علیها گفت: ❌ دیدی در کربلا خدا با شما چه کرد؟❓ زینب سلام الله علیها در جواب او فرمود: «مَا رَاَیتُ إِلاَّ جَمِیلا …»؛ یعنی؛ ✅ جز زیبایی در کربلا چیزی ندیدم؛ 👌 این همان مقام «حمد خدا در مصیبت» و «شکر بر مصیبت» است. ▫️ایشان در بدترین شرایط ممکن روز یازدهم محرم، هنگام عبور از قتلگاه که بر بالین برادر حاضر شد و بدن چاک‌چاک برادر را در گودی قتلگاه مشاهده کرد، بدن برادر را به روی دستان لرزان خود گرفت و رو به آسمان به خدا عرض کرد: «اللّهمّ تقبّل منّا هذا القليل من القربان» یعنی؛ خدایا! این قربانی قلیل و کم را، از ما قبول کن؛ ✅ این همان مقام «حمد خدا در مصیبت» و «شکر بر مصیبت» است. (ادامه دارد) 🟢🟢🟢🟢🟢 🌴🌴🌴🌴🌴
81 مشاهده