*اللهم صل علی محمد وال محمد وعجل فرجهم
*اسعد الله ایاکم سعیدا*
نگاهی بر ویژگیها و فضایل اخلاقی ،الهی امام حسن مجتبی (ع)*
*قلبی پاک و رئوف و پرمهر*
امام حسن (ع) که قلبی پاک و رئوف و پرمهر نسبت به دردمندان و تیره‌بختان جامعه داشت، همانند پدرش علی بن ابی طالب (ع) با خرابه نشینان دردمند و اقشار مستضعف و کم درآمد همراه و همنشین می‌شد،
درد دل آنان را با جان و دل می‌شنید و به آن،
ترتیب اثر می‌داد. در این حرکت انسان دوستانه جز خدا را نمی‌دید و اجرش را جز از او نمی‌طلبید.
*مولودی که نامش خدابرگزید*
در نیمه ماه رمضان سوم هجری،
اولین فرزند حضرت علی علیه‌السلام و حضرت فاطمه سلام الله علی‌ها به دنیا آمد.
جابر بن عبدالله درباره نامگذاری امام حسن (ع) از سوی خداوند می‌گوید: پس از ولادت،
نامگذاری از جانب مادر به پدر،
و از او به رسول خدا محوّل شد و آن حضرت هم منتظر نامگذاری پروردگار ماند.
تا اینکه جبرئیل، امین وحی، فرود آمد و گفت: «خدایت سلام می‌رساند و می‌گوید، چون علی برای تو همانند هارون برای موسی است، نام فرزندش را نام فرزند حضرت هارون علیه السلام یعنی شبّر قرار ده» رسول خدا فرمود: "زبان من عربی است و شبّر، عبری است".
جبرئیل گفت: "شبّر در زبان عرب به معنای «حسن» است".
به این ترتیب، کودک، حسن نام گرفت.
*ایثاروفداکاری و گذشت امام*
امام بسیار با گذشت و بزرگوار بودند و از ظلم و ستم دیگران چشم پوشی می‌کردند.
بار‌ها پیش می‌آمد که واکنش حضرت به رفتار ناشایست دیگران،
سبب تغییر رویه فرد خطاکار می‌شد.
*تکریم همنوعان ومیهمان نوازی امام*
امام همواره در پذیرایی از میهمان تلاش جدی می‌کردند.
گاه از اشخاصی پذیرایی می‌کردند که حتی آنان را نمی‌شناختند.
بویژه، به پذیرایی از بینوایان علاقه زیادی داشتند.
آنان را به خانه خود می‌بردند و به گرمی پذیرایی می‌کردند و به آن‌ها لباس و مال می‌بخشیدند.
*بردباری و شکیبایی در برخورد‌ها*
از سخت‌ترین دوران زندگانی با برکت امام مجتبی (علیه السلام)، دوران پس از صلح با معاویه بود.
ایشان سختی این سال‌های ستم را با بردباری وصف ناشدنی سپری می‌کردند. در این سال ها،
ایشان از غریبه و آشنا سخنان زشت و گزنده می‌شنیدند و زخم خدنگ بی وفایی می‌خوردند. بسیاری از دوستان به ایشان پشت کرده بودند. روزگار، برایشان به سختی می‌گذشت.
این بردباری تا جایی بود که مروان بن حکم ـ دشمن سرسخت امام ـ با حالتی اندوهگین در تشییع پیکر ایشان شرکت کرد و در پاسخ به آنانی که به او می‌گفتند تو تا دیروز با او دشمن بودی، گفت: «او کسی بود که بردباری اش با کوه‌ها سنجیده نمی‌شد».
*مدیریت بحران وصلح امام حسن (ع)*
مهمترین حادثه در زندگی امام حسن علیه‌السلام جریان صلح معاویه با آن حضرت است.
تحلیل این حادثه ضروری به نظر می‌رسد؛
زیرا خود امام صلحش را حجتی بر آیندگان می‌داند؛ یعنی بر اساس عملکرد حضرت،
وظیفه انسان نیز در شرایط مشابه با آن زمان، صلح و مصالحه است.
بررسی مقدمات و دقت در کیفیت وقوع صلح و مواد صلحنامه و موشکافی نتایج شیرین صلح برای جناح حق و ضربه‌های سهمگین آن بر جناح باطل به‌خوبی روشن می‌کند که صلح آن حضرت در حقیقت انقلاب سبزی بود که زمینه انقلاب سرخ حسینی را فراهم ساخت و این نرمش قهرمانانه در کنار آن جنبش ظلم‌ستیزانه، پایه‌ریز انقلاب علمی امام باقر علیه السلام و امام صادق علیه السلام در عصر طلایی خلأ انتقال قدرت از بنی‌امیه به بنی‌عباس شد
*امام حسن مجتبی (ع) وخدمت به خلق خدا*
ابن عباس می‌گوید در مسجد الحرام
با امام حسن مجتبی (ع) بودم..
حضرت در حالِ اعتکاف بود،
و خانه کعبه را طواف می‌فرمود.
در این هنگام یکی از شیعیان به محضر حضرت رسید و عرض کرد:
ای پسر رسول خدا! فلانی از من طلبکار است،
آیا شما می‌توانی بِدِهیِ مرا ادا کنی؟!
حضرت فرمود:
*وَ رَبِّ هَذِهِ الْبَنِیَّةِ مَا أَصْبَحَ عِنْدِی شَیْ‌ءٌ* .
به خدای این خانه قسم که الان چیزی ندارم.
آن شخص عرض کرد:
آقا جان! فکر می‌کنی بتوانی برای من از او مهلت بگیری؟!
*فَقَدْ تَهَدَّدَنِی بِالْحَبْسِ* .
او مرا به حبس تهدید کرده است.
ابن عباس می‌گوید در این لحظه دیدم:
*فَقَطَعَ الطَّوَافَ وَ سَعَی مَعَهُ*
. امام حسن (ع) طواف را قطع کرد و همراه آن شخص بیرون رفت.
*برآورده کردن حاجت مؤمن ازاعتکاف درخانه خدابرتراست*
من به حضرت عرض کردم: ای پسر رسول خدا!
*أَنَسِیتَ أَنَّکَ مُعْتَکِفٌ* ؟!!
آیا فراموش کرده‌ای که معتکف هستی؟!!!
مناقب آل ابىطالب، ج 4، ص 21.
بحارالانوار، ج 43، ص 352.
سوره بقره، آيه 197