🔖✍ديدار اهل بيت (عليهم السلام) از شهداى كربلا در روز اربعين
✍يزيديان در هنگام حركت به سوى كوفه، به اهل بيت امام حسين (ع) اجازه عزادارى نداده بودند؛ ازاين رو خاندان داغديده رسالت، پس از ورود به كربلا، براى شهيدان خود به عزادارى پرداختند. سيد بن طاووس در كتاب مقتل خود به نام لهوف مى گويد: «كاروانيان مجلس عزا به پا داشتند و تا سه روز بدين منوال سپرى شد».
✍زمانى كه اهل بيت حضرت سيدالشهدا (ع) از شام به مدينه برمى گشتند، در عراق از كاروان دار خواستند كه آنها را از راه كربلا ببرد. چون بر تربت پاك امام حسين (ع) رسيدند، جابر بن عبدالله را با گروهى از طايفه بنى هاشم و مردانى از آل پيغمبر (ص) ديدند كه به زيارت حضرت آمده اند. آنان شروع به عزادارى و نوحه سرايى كردند. زنان قبائل عرب نيز كه در آن اطراف بودند، جمع شده و عزادارى كردند.
امام سجاد (ع) وقتى كه اوضاع را چنين ديد، دانست كه اگر زنان و كودكان در كنار اين قبور مطهر بمانند، خود را در اثر شيون و زارى هلاك مى كنند؛ ازاين رو فرمان داد تا بار شتران را ببندند و از كربلا به سوى مدينه حركت كنند. چون بارها را بستند و آماده حركت شدند، حضرت سكينه، اهل].
حرم را براى وداع، با ناله و فرياد به سوى مزار مقدس امام حركت داد و همگى در اطراف قبر مقدس گرد آمدند. سكينه قبر پدر را در آغوش گرفت و به شدت گريست و اين ابيات را زمزمه كرد: «اى كربلا! بدنى را در تو به امانت گذاشتيم كه بدون غسل و كفن مدفون شد، اى كربلا، كسى را به نزد تو يادگار نهاديم كه روح احمد و وصى اوست... ».
كاروانيان سپس از آنجا به سوى مدينه كوچ كردند.
👈لهوف، سيد بن طاووس، ترجمه سيد ابوالحسن ميرطالبى
#اربعین