5
یَوْمَ النَّفْخَةِ، یَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ، تَتْبَعُهَا الرَّادِفَهُ، یَوْمَ النَّشْرِ، یَوْمَ الْعَرْضِ، یَوْمَ یَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعالَمینَ، یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ اَخیهِ وَاُمِّهِ وَاَبیهِ وَصاحِبَتِهِ وَبَنیهِ، یَوْمَ تَشَقَّقُ الْأَرْضُ وَاَکْنافُ السَّمآءِ، یَوْمَ تَاْتى کُلُّ نَفْسٍ تُجادِلُ عَنْ نَفْسِها، یَوْمَ یُرَدُّونَ اِلَى اللَّهِ فَیُنَبِّئُهُمْ بِما عَمِلُوا
‹‹ روز دمیدن روزى که بلرزاند زمین را لرزاننده یا نفخه صور که بدنبالش لرزاننده دیگر آید روز نشر نامه عمل روز عرض اعمال روزى که بپاخیزند مردم در پیشگاه پروردگار جهانیان روزى که بگریزد شخص از برادر و مادر و پدر و همسر و فرزندانش روزى که شکافته شود زمین و اطراف آسمان روزى که بیاید هر کسى و تنها از خود دفاع کند روزى که بازگردند به پیشگاه خدا پس باخبرشان سازد بدانچه انجام داده¬اند››.
یَوْمَ لا یُغْنى مَوْلىً عَنْ مَوْلىً شَیْئاً وَلا هُمْ یُنْصَرُونَ، اِلاَّ مَنْ رَحِمَ اللَّهُ، اِنَّهُ هُوَ الْعَزیزُ الرَّحیمُ، یَوْمَ یُرَدُّونَ اِلى عالِمِ الْغَیْبِ وَالشَّهادَةِ، یَوْمَ یُرَدُّونَ اِلَى اللَّهِ مَوْلیهُمُ الْحَقِّ، یَوْمَ یَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْداثِ سِراعاً، کَاَنَّهُمْ اِلى نُصُبٍ یُوفِضُونَ، وَکَاَنَّهُمْ جَرادٌ مُنْتَشِرٌ، مُهْطِعینَ اِلَى الدَّاعِ اِلَى اللَّهِ، یَوْمَ الْواقِعَةِ یَوْمَ تُرَجُّ الْأَرْضُ رَجّاً، یَوْمَ تَکُونُ السَّمآءُ کَالْمُهْلِ، وَتَکُونُ الْجِبالُ کَالْعِهْنِ، وَلا یُسْئَلُ حَمیمٌ حَمیماً، یَوْمَ الشَّاهِدِ وَالْمَشْهُودِ، یَوْمَ تَکُونُ الْمَلائِکَةُ صَفّاً صَفّاً
‹‹روزى که سود ندهد دوستى به دوستى به هیچ وجه و نه یارى شوند جز آنکس که خدا بدو رحم کند که براستى او عزیز و مهربان است روزى که بازگردند بسوى داناى غیب و شهود روزى که بازگردند بسوى خدا سرپرست حقیقى آنها روزى که بیرون آیند از گورها شتابان گوئى آنها بسوى نشانه و علمى مى دوند و گوئى ملخهائى هستند پراکنده که چشم دوخته اند بسوى خواننده بسوى خدا روز واقعه روزى که بلرزد زمین بسختى روزى که آسمان چون سرب گداخته گردد و کوهها چون پنبه زده شده و هیچ خویشى از حال خویش خود پرسش نشود روز شاهد و مشهود روزى که فرشتگان صف به صف گردند››
اَللّهُمَّ ارْحَمْ مَوْقِفى فى ذلِکَ الْیَوْمِ، بِمَوْقِفى فى هذَا الْیَوْمِ وَلا تُخْزِنى فى ذلِکَ الْمَوْقِفِ بِما جَنَیْتُ عَلى نَفْسى، وَاجْعَلْ یا رَبِّ فى ذلِکَ الْیَوْمِ مَعَ اَوْلِیآئِکَ مُنْطَلَقى وَفى زُمْرَةِ مُحَمَّدٍ وَاَهْلِ بَیْتِهِ عَلَیْهِمُ السَّلامُ مَحْشَرى، وَاجْعَلْ حَوْضَهُ مَوْرِدى، وَفِى الْغُرِّ الْکِرامِ مَصْدَرى، وَاَعْطِنى کِتابِى بِیَمینى، حَتّى اَفُوزَ بِحَسَناتى، وَتُبَیِّضَ بِهِ وَجْهى،
وَتُیَسِّرَ بِهِ حِسابِى، وَتُرَجِّحَ بِهِ میزانى، وَاَمْضِىَ مَعَ الْفآئِزینَ مِنْ عِبادِکَ الصَّالِحینَ اِلى رِضْوانِکَ وَجِنانِکَ اِلهَ الْعالَمینَ
‹‹خدایا رحم کن به وضع و حالم در آن روز به وضعى که در این روز دارم و در آن جایگاه مرا رسوا مکن به سبب آن جنایاتى که بر خود کردم و قرار ده پروردگارا در آن روز با اولیاء خود راه مرا و در زمره محمد و خاندانش علیهم السلام حشر مرا و حوض او را ورودگاه من قرار ده و در میان سفیدرویان گرامى بازگشتگاهم را و بده نامه عملم را بدست راستم تا سعادتمند شوم بوسیله حسناتم و سفید گردان بدان وسیله رویم را و آسان کن بدان حسابم را و سنگین کن بدان کفه میزانم را و به همراه رستگاران از بندگان شایسته ات بسوى رضوان و بهشتت بروم اى معبود جهانیان››
اَللّهُمَّ اِنّى اَعُوذُ بِکَ مِنْ اَنْ تَفْضَحَنى فى ذلِکَ الْیَوْمِ بَیْنَ یَدَىِ الْخَلایِقِ بِجَریرَتى، اَوْ اَنْ اَلْقَى الْخِزْىَ وَالنَّدامَةَ بِخَطیئَتى، اَوْ اَنْ تُظْهِرَ فیهِ سَیِّئاتِى عَلى حَسَناتى، اَوْ اَنْ تُنَوِّهَ بَیْنَ الْخَلائِقِ بِاسْمى، یا کَریمُ یا کَریمُ، الْعَفْوَ الْعَفْوَ، السَّتْرَ السَّتْرَ
‹‹خدایا به تو پناه برم از اینکه رسوایم کنى در آن روز در پیش روى خلایق به جنایت و گناهم یا دچار رسوائى و پشیمانى گردم بواسطه خطایم یا چیره سازى اعمال بدم را بر کارهاى نیکم یا بخوانى مرا در میان خلائق به نامم اى بزرگوار اى بزرگوار گذشت خواهم گذشت پرده پوشى کن پرده پوشى››
اَللّهُمَّ وَاَعُوذُ بِکَ مِنْ اَنْ یَکُونَ فى ذلِکَ الْیَوْمِ فى مَواقِفِ الْأَشْرارِ مَوْقِفى، اَوْ فى مَقامِ الْأَشْقیآءِ مَقامى، وَاِذا مَیَّزْتَ بَیْنَ خَلْقِکَ فَسُقْتَ کُلّاً بِاَعْمالِهِمْ زُمَراً اِلى مَنازِلِهِمْ، فَسُقْنى بِرَحْمَتِکَ فى عِبادِکَ الصَّالِحینَ، وَفى زُمْرَةِ اَوْلِیآئِکَ الْمُتَّقینَ اِلى جَنّاتِکَ یا رَبَّ الْعالَمینَ