‍ ‍ استاد محمد تقی فیاض بخش: در میان همه نحله های مختلف تربیتی، نماز شب به ‏عنوان یکی از واجبات سلوک به حساب می آید. مَثَل نماز شب در سلوک مانند نمازهای واجب برای توده مردم است. در روایات داریم: «مَنْ تَرَكَ الصَّلَاةَ مُتَعَمِّداً فَقَدْ كَفَر» این روایت به معنای کفر ظاهریِ تارک الصلاة نیست بلکه به این معناست که چنین کسی را به حقیقت اسلام راه نمی‌دهند. لذا تنیبهات زیادی هم در دین در مورد تارک الصلاة وارد شده است. مثلاً سلام کردن به او ضرورت ندارد؛ انسان نباید دخترش را به او بدهد؛ معامله با او کراهت دارد؛ رفت و آمد با او کراهت دارد و موارد دیگر. دلیل این امر هم در روایتی از امام صادق(ع) این گونه بیان شده است: وقتی راوی می پرسد چرا خداوند درباره شرابخوار این قدر تند برخورد نکرده است ولی درباره تارک الصلواة می‌فرماید: «مَنْ تَرَكَ الصَّلَاةَ مُتَعَمِّداً فَقَدْ كَفَر» حضرت فرمودند: به خاطر این که ترک نماز، هیچ لذتی ندارد و تنها برخاسته از بی ادبی و بی حرمتی به ذات باری متعال است. به همین قیاس، در فضای سیر و سلوک، نماز شب برای سالک دقیقاً جایگاه فرائض را پیدا می کند. یعنی به محض اینکه کسی ‏بخواهد در این وادی وارد شود، اگر اهل نماز شب نباشد، اصلاً راهش نمی دهند. اگر کسی کاهل در نماز بود، ‏در زمینه زمینه سیر و سلوک با او گفتگوی زیادی نمی کردند چه برسد به اینکه اسرار را به او بگویند. . -شب-را-به-نیت-ظهور-می-خوانیم . .🕊 شمادعوت شدید •🕊🍃..🌷..🍃🕊• https://eitaa.com/joinchat/4043112493C208995c093