کمیل بن زیاد نخعی گوید: روزی با مولایم حضرت علیه‌السلام در جمعی از یارانش در مسجد بصره نشسته بودیم؛ حضرت در فضیلت شب نیمه شعبان سخنانی بیان کردند؛ از جمله فرمودند: «هر بنده‌ای که شب نیمه‌شعبان را شب‌زنده‌داری کند و دعای حضرت خضر علیه‌السلام را بخواند، دعایش مستجاب می‌شود.» وقتی آن حضرت به منزل خود مراجعت نمودند، شب هنگام به خدمت ایشان رفتم. وقتی مرا دیدند، فرمودند: «برای حاجتی آمده‌ای؟» عرض کردم: «یا امیرالمؤمنین! دعای خضر!» فرمودند: «ای کمیل! بنشین، اگر این دعا را در هر شب جمعه، یا در هر ماه یک مرتبه، یا در هر سال یک مرتبه، یا در طول عمرت یک مرتبه بخوانی، در زندگیت کفایت می‌شوی، یاری خواهی شد، به تو روزی داده می‌شود و آمرزیده می‌شوی؛ ای کمیل! به خاطر مدّت طولانی که در مصاحبت ما بوده‌ای، بر ما واجب شد که این دعا را که درخواست کردی به تو ببخشیم.» سپس فرمودند: «این دعا را بنویس: اللَّهُمَّ إِنِّي أَسأَلُكَ بِرَحمَتِكَ الَّتِي وَسِعَت كُلَّ شَيءٍ وَ بِقُوَّتِكَ الَّتِي قَهَرتَ بِهَا كُلَّ شَيءٍ وَ خَضَعَ لَهَا كُلُّ شَيءٍ وَ ذَلَّ لَهَا كُلُّ شَيءٍ...» 📚 اقبال الاعمال (سیدبن‌طاووس)، ج۲، ص۷۰۶ ❣---🍃🌸🍃---❣ @shahid_aref_64