▪️برگی از تاریخ؛ اسواران ساسانی اسواران به واحدهای سواره نظام ارتش ایران در دوره های مختلفی گفته میشود. از آنجایی که اولین قومی که توانستند اسب ها را جهت سوارکاری رام کنند آریاییان بودند تاریخ دقیق پیدایش یگان های سواره نظام ایرانی مشخص نیست. اسواران سنگین سلاح در دوران اوج خود که اواسط دوران ساسانی بود از زره های مرکب شامل فیبر فولاد ایکات، جوشن و پولک استفاده میکردند که بنابر گفته مورخان به جز چشم ها همه بدن حتی کف دست را نیز پوشش میداد. بنابر برخی بررسی ها این زره های مرکب در دوران باستان هزینه ساختی معادل 1 الی 3 میلیون دلار کنونی داشتند که در این دوران نیز حداقل هزینه ساخت آنها 100هزار دلار می‌باشد. همین زره مرکب باعث میشد که ایرانیان بتوانند به راحتی همه قسمت های بدن خود و اسب هایشان را زره پوش کنند و همچنان بدون محدودیت انواع حرکات را انجام دهند. به جز این زره ها نیروهای اسوار تجهیزاتی کامل با وزنی بالغ بر 30 کیلوگرم حمل میکردند و طول نبرد از آنها بهره میبردند که حمل مداوم این چنین باری تنها از عهده اسب های نساییی برمی‌آمد. اسب معروف عربی را گونه‌ای از اسب نسایی ایران می‌توان تلقی کرد. @armyir