▪️فتوی آسید علی سیستانی مرجع عالی عالم تشیع در مورد روزه داری در دوران کرونا پاسخ: مواردی وجود دارد که باید به آنها توجه شود: ۱- روزه گرفتن ماه رمضان از مهمترین واجبات دینی است و ترک روزه جز با عذر واقعی که شخص به واقعی بودن آن اطمینان داشته باشد، جایز نیست. ۲- اگر شخصی برای روزه نگرفتن در ماه رمضان با پزشک مشورت کند و پزشک به او بگوید که گرفتن روزه خطر ابتلا به بیماری در او را افزایش می دهد و برای وی، خوف ایجاد کند روزه از او ساقط می شود اما باید قضای آنرا به جا آورد. این مورد در صورتی است که او نتواند با انجام اقدامات پیشگیرانه مناسب مانند ماندن در خانه و عدم مراوده با دیگران، استفاده از ماسک و ... ترس خود را از خود دور کند. [یعنی اگر با وجود رعایت شیوه نامه های بهداشتی باز هم خطر ابتلا وجود داشت، می تواند روزه نگیرد اما اگر شخص بتواند مثلا در خانه بماند و بدین وسیله خطر را از خود دور کند بر او لازم است روزه بگیرد] ۳- کسی که در صورت بیرون رفتن به محل کار خود - که لازم و ناچار است با دیگران مراوده داشته باشد - ترس از ابتلا به بیماری دارد، باید در ماه رمضان کار خود را ترک کند تا روزه بگیرد. اما اگر قادر به ترک کار نیست - به هر دلیل - او موظف به روزه گرفتن نیست، اما مجاز به اعلام افطار در انظار عمومی هم نیست و شخص موظف است قضای روزه اش را به جای آورد. @armyir