✅ آخرین وضعیت مذاکرات آتش‌بس تقریباً همه طرف‌ها با اصل آخرین پیش‌نویس توافق آتش بس‌ موافقت دارند. چند موضوع اما همچنان برجسته است: ۱. بحث حق آزادی عمل اسرائیل: این مهم‌ترین اختلاف است که در آن رژیم به دنبال تحمیل بندی است که در آن به مانند سوریه یا به مانند حملات ترکیه در شمال عراق و سوریه، هر گاه که دلش خواست به بهانه "دفاع از خود" به لبنان یورش برد. در این زمینه ابتکاراتی مطرح است مانند اینکه آمریکا خارج از متن توافق به صورت شفاهی یا کتبی به اسرائیل تضمین دهد که بتواند آزادی عمل‌اش را حفظ کند، یا اینکه حمله به لبنان منوط به شکایت اسرائیل به کمیته نظارت و بررسی در کمیته باشد و در صورتی که ارتش لبنان قادر به حل آن نباشد، اسرائیل وارد عمل شود یا اینکه بند حق دفاع از خود بماند و در ادامه گفته شود که آمریکا تضمین می‌دهد که اسرائیل حمله پیش‌دستانه‌ای مرتکب نشود. ۲. در بحث کمیته نظارت، سوالات و ابهامات زیادی در خصوص ساز و کار و اعضا وجود دارد. عضویت آمریکا و فرانسه قطعی است و فشارهایی برای عضویت انگلیس و حتی یک کشور عربی وجود دارد. ۳‌. مرزها: رژیم باید از همه نقاط عقب‌نشینی کرده و وضعیت به ۶ اکتبر ۲۰۲۳ بازگردد. باقی ماندن ارتش دشمن به هر بهانه‌ای قابل قبول نیست. ۴‌. زمان اجرا: هم تاریخ شروع اجرای توافق مهم است و هم بازه آن. لبنان معتقد است بلافاصله پس از آتش‌بس، رژیم نیز باید عقب‌نشینی خود از خاک لبنان را آغاز کند تا حدود ۱.۵ میلیون آواره لبنانی به خانه‌هایشان بازگردند اما تلاش‌هایی از سوی دشمن وجود دارد که این عقب نشینی طی ۶۰ روز باشد یا اینکه اساساً کل توافق، یک توافق موقت ۶۰ روزه باشد! این‌ها نقاط ابهام کلمه و جمله است که باید حل شود. ● هفته جاری از حیث پیشبرد موارد فوق مهم ارزیابی می‌شود اما بازه رسیدن به توافق اگر سرعت به همین شکل باشد، ۲ تا ۴ هفته ارزیابی می‌شود مگر اتفاقی جدید علی‌الخصوص سنگ اندازی از سوی نتانیاهو، همه چیز را بهم بزند. تا بر سر همه چیز توافق نشود، بر سر هیچ چیز توافق نشده است. شاید بتوان از حیث کمی گفت بر ۱۰ درصد متن پیش‌نویس اختلاف وجود دارد اما این ۱۰ درصد به اندازه آن ۹۰ درصد دیگر اهمیت و ارزش دارد. ● سه هدف حزب‌الله، حفظ کامل حاکمیت لبنان، عدم دستیابی اسرائیل به اهداف میدانی در مذاکرات سیاسی و پایان جنگ است. حزب‌الله معتقد است که اگر بتواند این شروط را در توافق بگنجاند به پیروزی رسیده زیرا عملاً هیچ یک از اهداف دشمن مانند نابودی حزب‌الله محقق نشده است. ضمن اینکه فشارهای بر مقاومت علی‌الخصوص مدنی زیاد است. تهران نیز چراغ سبز لازم و موضع حمایتی خود را داده است. این پذیرش حزب البته در موضع ضعف نیست و در موضعی برابر خواهد بود؛ شلیک فاتح ۱۱۰ به تل‌آویو حاوی این پیام است که انعطاف حزب در مذاکرات به معنای شکست یا عدم توانایی زدن عمق رژیم نیست. تداوم جنگ شاید چالش‌های جدیدی به دنبال داشته باشد. مواردی مانند بازگشت ساکنان به شمال و یا عقب‌نشینی حزب به شمال لیتانی و انهدام ساختار جنوبی را نیز واقعیت مشخص خواهد کرد! ● نتانیاهو همچنان علاقه دارد تا هر روز زمان بیشتری بگذرد، فشار بیشتری آورده و امتیاز بیشتری کسب کند اما آنها نیز چالش‌هایی دارند علی‌الخصوص در وضعیت فرسودگی نیروهای ارتش با توجه به نزدیکی به فصل زمستان که می‌تواند ارتش رژیم را در باتلاق کوه‌های لبنان غرق کند. به هر حال توپ باز هم در زمین نتانیاهو است اما اختلاف دیدگاه همچنان وجود دارد: دیدگاهی که معتقد است باید همچنان بر حزب فشار میدانی آورد و دیدگاهی که معتقد است با توجه به چالش‌های آینده، تداوم پاسخ‌های حزب‌الله و همزمان کسب دستاوردهایی توسط اسرائیل امکان پذیرش آتش‌بس وجود دارد. در آمریکا به دلیل موضع نسبتاً یکسان ترامپ و بایدن در لزوم پایان جنگ، فشار بیشتر و موضع منسجم‌تری از سوی واشینگتن وجود دارد. ● ختم کلام این است که با توجه به تجربه غزه و زیر میز زدن‌های نتانیاهو، هیچ جایی برای خوش‌بینی وجود ندارد و زمان و میدان و مذاکرات همه چیز را روشن خواهد ساخت. https://eitaa.com/joinchat/3237544062C7bccc80046